หมวด พระกรุ เนื้อชิน

พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี

พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี - 3

พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี - 4

พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี - 5

ชื่อร้านค้า	wison - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	wison (207)
ชื่อพระเครื่อง	พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี
อายุพระเครื่อง	-
หมวดพระ	พระกรุ เนื้อชิน
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	0819460502
อีเมล์ติดต่อ	wison41505@gmail.com
LINE	(คลิ๊กที่นี่เพื่อเพิ่มเพื่อนกับเจ้าของร้าน)
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	พฤ. - 11 พ.ย. 2553 - 21:45.47
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	พฤ. - 06 ก.ย. 2555 - 18:16.37

รายละเอียด
พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี พระครูประภัสร์สุตคุณ แห่งวัดเสาธงทอง ได้บันทึกปูมการค้นพบพระกรุวัดหนองมนไว้ ว่าพบทั้งหมด ๖ ครั้ง(ก่อนวันที่บันทึก) และต่อมาได้ค้นพบเพิ่มขึ้นอีกรวมเป็น ๑๑ ครั้งด้วยกัน ในการค้นพบทั้งหมดมีพระรอด แบบต่างๆ และพระพิมพ์อื่นๆ อีกด้วย พระรอดตะกั่วสนิมแดง พิมพ์นี้ได้ถูกบันทึกไว้ว่าค้นพบร่วมกับพระพิมพ์พระรอดในการแตกกรุทุกครั้ง แต่มีจำนวนน้อยกว่ามาก มีขนาดย่อมกว่าพระรอดจึงเรียกว่าเม็ดน้อยหน่า เนื้อหาตะกั่วแห้งใกล้จะหมดยาง มีรอยแตกรานให้เห็นบนผิวบริเวณขอบๆ ไขและสนิมแดงไม่ถูกขัดถูออกไป ด้านหลังพระเป็นหลังเต็ม มีรอยหด ยุบตัวให้เห็น พระพิมพ์นี้ ถือเป็นพระที่ได้รับความนิยมเป็นรองพระรอดพิมพ์ใหญ่ คนในพื้นที่นิยมหามาบูชาติดตัวกันเพราะมีข้อได้เปรียบด้านขยาดที่น่าใช้มาก และราคาปัจจุบันเบากว่ากันเล็กน้อย แต่อีกไม่นานราคาน่าจะไม่ห่างกันมากนัก เป็นพระที่น่าบูชามาก เพราะเป็นพระดี มีประสบการณ์ ไม่แพ้พระรอด ในกรุเดียวกันขอรับ..... ประวัติการแตกกรุหนองมน โดย จสอ.เอนก เจกโพธิ์ ณ บริเวณท้องทุ่งนาอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไพศาล มีหมู่บ้านเรียงรายอยู่ริมทุ่ง หลายร้อยหลังคาเรือน ในพิ้นที่เขตตำบลบางงา อำเภอท่าวุ้ง จังหวัดลพบุรี หมู่ที่ ๑๒ ห่างจากตัวอำเภอท่าวุ้งประมาณ ๘ กิโลเมตร ประชาชนทั่วๆ ไปทั้งใกล้และไกลในย่านนั้น เรียกขานหมู่บ้านนั้นว่า "หมู่บ้านหนองมน" เพราะมีวัดหนองมน อันเป็นพระอารามสำคัญอารามหนึ่งในบริเวณหมู่บ้านนั้น ประวัติความ เป็นมาของพระกรุวัดหนองมน ให้ฟังว่ามีหลวงตาองค์หนึ่งของวัดหนองมนชื่อว่าหลวงตาแขก เป็นผู้นำพระนี้มาจากจังหวัดพิจิตร นำมาครั้งละมากๆ รวมหลายครั้งจนกระทั่งหลายบาตรพระโดยล่องเรือมาตามแม่น้ำเจ้าพระยา ถึงเมืองสิงห์บุรี มีแม่น้ำลพบุรีผ่านมายังตำบลบางงา และมีลำคลองผ่านจากบางงาไปยังวัดหนองมนอีกต่อหนึ่ง สมัยก่อนยังไม่มีถนนสายลพบุรี-สิงห์บุรี ดังเช่นปัจจุบัน ระยะทางไม่เกิน ๘ กิโลเมตร ถ้ามากกว่านี้จะเอามาลำบาก หลวงตาแขกนำมาหลายครั้ง หลายหน และได้นำพระที่ว่านี้ไปไว้บนธรรมาสน์ อาสนสงฆ์ โดยไม่มีใครสนใจเลย เพราะสมัยก่อนนั้นการลักขโมยยังไม่มีมากเหมือนปัจจุบัน เมื่อหลวงตา แขกมรณภาพลง พระอาจารย์ทองศรี พร้อมด้วยมรรคนายกวัด ก็ได้สร้างอนุสาวรีย์เพื่อบรรจุอัฐิตาคุ้มผู้ซึ่งเป็นผู้ค้ำชูวัดหนองมนเสมอ มาเป็นนิจสิน การบรรจุก็ได้บรรจุอัฐิและพระรอดดังกล่าวเจ้าไว้ในพระเจดีย์รอบๆ พระอุโบสถหลังเก่าด้วยพระรอดหนองมนจึงอยู่ในที่หลายแห่ง เช่น อยู่ในที่ใบเสมาอุโบสถ พระเจดีย์หน้าอุโบสถ และอนุสาวรีย์หลังพระอุโบสถคนที่สร้างอนุสาวรีย์เขาใช้ตะแกรงช้อนปลาครอบลง บนอนุสาวรีย์ทำการโบกปูนปิดไว้จนมิดชิด พระที่บรรจุในครั้งนั้น มีพระรอดหนองมนมีพุทธลักษณะ หลายพิมพ์ทรง รวมกับพระพุทธรูปทองคำองค์เล็กๆ และมีพระหลายชนิดรวมอยู่ด้วย อาทิเช่น พระปิดตาเนื้อทองแดง ๒ องค์ นอกนั้นเป็นพระรอดใหญ่ พิมพ์กลาง พิมพ์ เล็ก พระหลวงพ่อโตเนื้อตะกั่วสนิมแดง พิมพ์สมาธิขนาดเล็กและขนาดใหญ่ พระพิมพ์พิจิตรเม็ดน้อยหน่าเนื้อตะกั่วสนิมแดง พระเนื้อดินเผาเหมือนพระคงลำพูนสีดำ มีสนิมกรุและฝ่ากรุขาวนวลกว่าพระกรุวัดสุวรรณ อ่างทอง พระ กรุหนองมนที่ไม่มีคนสนใจนี่แหละ เริ่มดังขึ้นมาเหมือนฟ้าจะแตก เหมือนโลก ทั้งโลกจะพังก็เพราะทหารพลร่ม ค่ายเอราวัณ ลพบุรี ได้ทำการโดดร่มลงจากเครื่องบิน อาราธนาใช้พระรอดติดตัวไปร่วมโดดครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ได้รับอันตรายเลย ทั้งๆ ที่ควรจะได้รับอันตรายจากผู้ที่มีพระรอดหลายครั้งหลายหนนี้ เป็นปาฏิหาริย์เหลือเชื่อ เกิดแล้ว เกิดอีก จนกระทั่งเหล่าทหารหาญของพลร่ม ค่ายเอราวัณกล่าวขวัญถึง บรรดานักนิยมสะสมพระลพบุรี เริ่มสนใจขึ้นเป็นลำดับข่าวลือครั้งแรกเลยนั้น ทหารพลร่มคนหนึ่ง ใช้พระรอดหนองมนคล้องคอองค์เดียว คือ จ.ส.อ.สุวรรณ อ้นองอาจ (ครูฝึก) ได้ทำการกระโดดนำ ให้นักเรียนโดดตาม เป็นคนแรก ร่มนั้นเกิดเอ๊กซิเด็นท์ไม่กาง ร่างของจ่าสุวรรณ ลอยละลิ่วปลิวลงมาสู่พื้นดินด้วยความเสียวสยอง พื้นที่นั้นคือป่าไม้รวกบนยอดเขาเอราวัณนั่นเอง ร่างกายของจ่าสุวรรณหล่นลงมากลางป่าไม่ไผ่-ไม้รวก ร่มค้างเติ่งติดยอดไผ่ ส่วน ตัวจ่าสุวรรณกระกับภูเขาจนกระทั่งขาหัก เจ้าหน้าที่ควบคุมการกระโดดร่มเห็นเหตุการณ์นั้นร้องอุทานออกมาเป็นเสียง เดียวกันว่า เด็ดแน่ๆ (ตายแน่ๆว่ะ) ชุดค้นหา ก็ได้มาช่วยเหลือ ยังจุดร่มตก ระหว่างค้นหายังไม่พบต่างก็เจี้ยวจ้าวไปหมด บางคนตะโกนว่า ตายไหม? บางคนตอบว่าไม่รู้ว่ะ ค้นหากันจนกระทั่งถึงจุดร่มตก จ่าสุวรรณได้สติขึ้นมา ก็ร้องบอกว่า เฮ้ยกูอยู่ไม่ตาย และร้องขอความช่วยเหลือ ทุกคนโล่งอกที่จ่าไม่ตาย ช่วยกันพับร่มเก็บร่มและช่วยกันประคองจ่าที่ขาหักลงจากยอดเขา เพื่อส่งโรงพยาบาลต่อไป ปัจจุบันนี้ จ.ส.อ. สุวรรณปลดเกษียณไปแล้วเป็น พ.ต. สุวรรณ อ้

รายละเอียด

พระรอดกรุวัดหนองมน พิมพ์เม็ดน้อยหน่า ตะกั่วสนิมแดง ท่าวุ้ง ลพบุรี

พระครูประภัสร์สุตคุณ แห่งวัดเสาธงทอง ได้บันทึกปูมการค้นพบพระกรุวัดหนองมนไว้ ว่าพบทั้งหมด ๖ ครั้ง(ก่อนวันที่บันทึก) และต่อมาได้ค้นพบเพิ่มขึ้นอีกรวมเป็น ๑๑ ครั้งด้วยกัน ในการค้นพบทั้งหมดมีพระรอด แบบต่างๆ และพระพิมพ์อื่นๆ อีกด้วย
พระรอดตะกั่วสนิมแดง พิมพ์นี้ได้ถูกบันทึกไว้ว่าค้นพบร่วมกับพระพิมพ์พระรอดในการแตกกรุทุกครั้ง แต่มีจำนวนน้อยกว่ามาก มีขนาดย่อมกว่าพระรอดจึงเรียกว่าเม็ดน้อยหน่า เนื้อหาตะกั่วแห้งใกล้จะหมดยาง มีรอยแตกรานให้เห็นบนผิวบริเวณขอบๆ ไขและสนิมแดงไม่ถูกขัดถูออกไป ด้านหลังพระเป็นหลังเต็ม มีรอยหด ยุบตัวให้เห็น
พระพิมพ์นี้ ถือเป็นพระที่ได้รับความนิยมเป็นรองพระรอดพิมพ์ใหญ่ คนในพื้นที่นิยมหามาบูชาติดตัวกันเพราะมีข้อได้เปรียบด้านขยาดที่น่าใช้มาก และราคาปัจจุบันเบากว่ากันเล็กน้อย แต่อีกไม่นานราคาน่าจะไม่ห่างกันมากนัก เป็นพระที่น่าบูชามาก เพราะเป็นพระดี มีประสบการณ์ ไม่แพ้พระรอด ในกรุเดียวกันขอรับ.....

ประวัติการแตกกรุหนองมน โดย จสอ.เอนก เจกโพธิ์

ณ บริเวณท้องทุ่งนาอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไพศาล มีหมู่บ้านเรียงรายอยู่ริมทุ่ง หลายร้อยหลังคาเรือน ในพิ้นที่เขตตำบลบางงา อำเภอท่าวุ้ง จังหวัดลพบุรี หมู่ที่ ๑๒ ห่างจากตัวอำเภอท่าวุ้งประมาณ ๘ กิโลเมตร ประชาชนทั่วๆ ไปทั้งใกล้และไกลในย่านนั้น เรียกขานหมู่บ้านนั้นว่า "หมู่บ้านหนองมน" เพราะมีวัดหนองมน อันเป็นพระอารามสำคัญอารามหนึ่งในบริเวณหมู่บ้านนั้น

ประวัติความ เป็นมาของพระกรุวัดหนองมน ให้ฟังว่ามีหลวงตาองค์หนึ่งของวัดหนองมนชื่อว่าหลวงตาแขก เป็นผู้นำพระนี้มาจากจังหวัดพิจิตร นำมาครั้งละมากๆ รวมหลายครั้งจนกระทั่งหลายบาตรพระโดยล่องเรือมาตามแม่น้ำเจ้าพระยา ถึงเมืองสิงห์บุรี มีแม่น้ำลพบุรีผ่านมายังตำบลบางงา และมีลำคลองผ่านจากบางงาไปยังวัดหนองมนอีกต่อหนึ่ง สมัยก่อนยังไม่มีถนนสายลพบุรี-สิงห์บุรี ดังเช่นปัจจุบัน ระยะทางไม่เกิน ๘ กิโลเมตร ถ้ามากกว่านี้จะเอามาลำบาก หลวงตาแขกนำมาหลายครั้ง หลายหน และได้นำพระที่ว่านี้ไปไว้บนธรรมาสน์ อาสนสงฆ์ โดยไม่มีใครสนใจเลย เพราะสมัยก่อนนั้นการลักขโมยยังไม่มีมากเหมือนปัจจุบัน
เมื่อหลวงตา แขกมรณภาพลง พระอาจารย์ทองศรี พร้อมด้วยมรรคนายกวัด ก็ได้สร้างอนุสาวรีย์เพื่อบรรจุอัฐิตาคุ้มผู้ซึ่งเป็นผู้ค้ำชูวัดหนองมนเสมอ มาเป็นนิจสิน การบรรจุก็ได้บรรจุอัฐิและพระรอดดังกล่าวเจ้าไว้ในพระเจดีย์รอบๆ พระอุโบสถหลังเก่าด้วยพระรอดหนองมนจึงอยู่ในที่หลายแห่ง เช่น อยู่ในที่ใบเสมาอุโบสถ พระเจดีย์หน้าอุโบสถ และอนุสาวรีย์หลังพระอุโบสถคนที่สร้างอนุสาวรีย์เขาใช้ตะแกรงช้อนปลาครอบลง บนอนุสาวรีย์ทำการโบกปูนปิดไว้จนมิดชิด พระที่บรรจุในครั้งนั้น มีพระรอดหนองมนมีพุทธลักษณะ หลายพิมพ์ทรง รวมกับพระพุทธรูปทองคำองค์เล็กๆ และมีพระหลายชนิดรวมอยู่ด้วย อาทิเช่น พระปิดตาเนื้อทองแดง ๒ องค์ นอกนั้นเป็นพระรอดใหญ่ พิมพ์กลาง พิมพ์ เล็ก
พระหลวงพ่อโตเนื้อตะกั่วสนิมแดง พิมพ์สมาธิขนาดเล็กและขนาดใหญ่
พระพิมพ์พิจิตรเม็ดน้อยหน่าเนื้อตะกั่วสนิมแดง
พระเนื้อดินเผาเหมือนพระคงลำพูนสีดำ
มีสนิมกรุและฝ่ากรุขาวนวลกว่าพระกรุวัดสุวรรณ อ่างทอง

พระ กรุหนองมนที่ไม่มีคนสนใจนี่แหละ เริ่มดังขึ้นมาเหมือนฟ้าจะแตก เหมือนโลก ทั้งโลกจะพังก็เพราะทหารพลร่ม ค่ายเอราวัณ ลพบุรี ได้ทำการโดดร่มลงจากเครื่องบิน อาราธนาใช้พระรอดติดตัวไปร่วมโดดครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ได้รับอันตรายเลย ทั้งๆ ที่ควรจะได้รับอันตรายจากผู้ที่มีพระรอดหลายครั้งหลายหนนี้ เป็นปาฏิหาริย์เหลือเชื่อ เกิดแล้ว เกิดอีก จนกระทั่งเหล่าทหารหาญของพลร่ม ค่ายเอราวัณกล่าวขวัญถึง บรรดานักนิยมสะสมพระลพบุรี เริ่มสนใจขึ้นเป็นลำดับข่าวลือครั้งแรกเลยนั้น ทหารพลร่มคนหนึ่ง ใช้พระรอดหนองมนคล้องคอองค์เดียว คือ จ.ส.อ.สุวรรณ อ้นองอาจ (ครูฝึก) ได้ทำการกระโดดนำ ให้นักเรียนโดดตาม เป็นคนแรก ร่มนั้นเกิดเอ๊กซิเด็นท์ไม่กาง ร่างของจ่าสุวรรณ ลอยละลิ่วปลิวลงมาสู่พื้นดินด้วยความเสียวสยอง พื้นที่นั้นคือป่าไม้รวกบนยอดเขาเอราวัณนั่นเอง ร่างกายของจ่าสุวรรณหล่นลงมากลางป่าไม่ไผ่-ไม้รวก ร่มค้างเติ่งติดยอดไผ่
ส่วน ตัวจ่าสุวรรณกระกับภูเขาจนกระทั่งขาหัก เจ้าหน้าที่ควบคุมการกระโดดร่มเห็นเหตุการณ์นั้นร้องอุทานออกมาเป็นเสียง เดียวกันว่า เด็ดแน่ๆ (ตายแน่ๆว่ะ) ชุดค้นหา ก็ได้มาช่วยเหลือ ยังจุดร่มตก ระหว่างค้นหายังไม่พบต่างก็เจี้ยวจ้าวไปหมด บางคนตะโกนว่า ตายไหม? บางคนตอบว่าไม่รู้ว่ะ ค้นหากันจนกระทั่งถึงจุดร่มตก จ่าสุวรรณได้สติขึ้นมา ก็ร้องบอกว่า เฮ้ยกูอยู่ไม่ตาย และร้องขอความช่วยเหลือ ทุกคนโล่งอกที่จ่าไม่ตาย ช่วยกันพับร่มเก็บร่มและช่วยกันประคองจ่าที่ขาหักลงจากยอดเขา เพื่อส่งโรงพยาบาลต่อไป

ปัจจุบันนี้ จ.ส.อ. สุวรรณปลดเกษียณไปแล้วเป็น พ.ต. สุวรรณ อ้