หมวด พระปิดตาทั่วไป

พระปิดตาผงกระดูกผี วัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม.

พระปิดตาผงกระดูกผี วัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม. - 3

ชื่อร้านค้า	วาสนา-พระเครื่อง - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	pisanu2502 (0)
ชื่อพระเครื่อง	พระปิดตาผงกระดูกผี วัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม.
อายุพระเครื่อง	-
หมวดพระ	พระปิดตาทั่วไป
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	(ไม่แสดงเบอร์ เนื่องจากรายการนี้ไม่ได้ปล่อยเช่า)
อีเมล์ติดต่อ	Line : 0894611699
LINE	(คลิ๊กที่นี่เพื่อเพิ่มเพื่อนกับเจ้าของร้าน)
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	ส. - 10 ก.ย. 2565 - 12:50.48
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	พฤ. - 21 พ.ย. 2567 - 11:07.14

รายละเอียด
พระปิดตาผงกระดูกผี วัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม. (ภาพจากเจ้าของเดิม คุณอั๋น พนัสนิคม) วัดโพธิ์ ท่าเตียน หรือที่มีชื่อเป็นทางการว่า วัดพระเชตุพนวิมลมังคลราม เป็นสถานที่แห่งหนึ่งที่ให้กำเนิดพระเครื่อง เพื่อแจกจ่ายให้ทหาร ตำรวจ อาสาสมัคร และประชาชน เพื่อนำไปใช้เป็นเครื่องรางป้องกันอันตรายจากภัยสงครามในครั้งนั้นด้วย แต่วัตถุมงคลของวัดโพธิ์ ท่าเตียนไม่ได้มีการสร้างอย่างเป็นทางการ แบบมีพระเกจิอาจารย์หลายๆ ท่านมาช่วยกันปลุกเสก เป็นการสร้างวัตถุมงคลโดยพระเกจิอาจารย์เพียงท่านเดียว และเป็นการสร้างแบบเงียบๆ ค่อยเป็นค่อยไป วัดโพธิ์ ท่าเตียน สมัยนั้นมีพระสงฆ์จำพรรษาอยู่หลายรูปด้วยกัน ในจำนวนนั้นมี พระอาจารย์หนู พระสงฆ์วัยกลางคนอยู่รูปหนึ่งด้วย สำหรับพระอาจารย์หนูท่านนี้ เป็นพระสงฆ์จากจังหวัดสุรินทร์ มีเชื้อสายเป็นชาวเขมร แต่มีวิชาอาคมแก่กล้า และเชี่ยวชาญทางวิทยาคมกับไสยศาสตร์มาก แม้อายุท่านจะไม่มากเท่าไหร่ แต่มีความศักดิ์สิทธิ์ทางคาถาอาคมจนเป็นที่ประจักษ์และมีคนนับถือกันมาก นอกจากนี้ท่านยังชอบเลี้ยงว่านด้วย ที่กุฎิของท่านมีว่านต่างๆ หลายชนิด ที่พระอาจารย์หนูได้เลี้ยงไว้ วิชาทางการแพทย์แผนโบราณ พระอาจารย์หนูท่านก็มีความชำนาญ สมัยนั้นที่กุฏิของท่าน จึงมีคนไปขอความอนุเคราะห์จากท่านอยู่บ่อยๆ บ้างไปขอวัตถุมงคล บ้างไปขอให้ท่านรดน้ำมนต์ และบ้างไปขอให้ท่านรักษาโรค ตอนที่ทหารญี่ปุ่นเข้ามาตั้งฐานทัพในประเทศไทยนั้น จึงมีเครื่องบินของฝ่ายพันธมิตรมาทิ้งระเบิด ตามฐานทัพของทหารญี่ปุ่นและตามจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญอื่นๆ การทิ้งระเบิดเป็นการทิ้งแบบปูพรม และเครื่องบินก็บินสูง การทิ้งระเบิดจึงทำให้เกิดการพลาดเป้าหมายไปถูกบ้านเรือนของประชาชนอยู่เป็นประจำ มีประชาชนเสียชีวิตและบาดเจ็บพิการ เพราะถูกลูกหลงจากการทิ้งระเบิดกันเป็นจำนวนมาก พระอาจารย์หนูท่านเกิดความสงสารประชาชนเหล่านั้นที่พลอยมารับเคราะห์ไปด้วย จึงได้ดำเนินการสร้างพระขึ้นมา เพื่อแจกประชาชนนำไปป้องกันอันตรายจากการทิ้งระเบิดด้วยตัวของท่านเอง เนื่องจากพระอาจารย์หนูท่านมีความชำนาญในวิชาอาคมและไสยศาสตร์ การสร้างพระเครื่องของท่านจึงได้ดำเนินการแบบพิศดาร ผิดไปจากการสร้างพระเครื่องของอาจารย์อื่นๆ ท่านไม่เอาวัสดุจำพวกโลหะ ผงวิเศษ หรือ ดินมาสร้าง แต่ท่านได้นำเอา ขี้เถ้ากระดูกผีของคนตาย มาสร้าง การที่ท่านนำเอาขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายมาสร้างพระเครื่อง คงเป็นเหตุผลของท่านเอง เนื่องจากขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายนี้ ตามหลักของวิชาไสยศาสตร์ถือว่า เป็นวัสดุอาถรรพณ์ชนิดหนึ่ง แต่การที่จะเอาขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายมาสร้างวัตถุมงคลนั้นต้องเป็นคนที่มีวิชาอาคมแก่กล้าถึงจะทำได้ เพราะของแบบนี้ย่อมมีแรงอาถรรพณ์อยู่ในตัว แต่ขี้เถ้ากระดูกผีที่พระอาจารย์หนูนำมาสร้างพระเครื่องนั้น ก็ไม่ได้จำเพาะว่าจะต้องเป็นขี้เถ้ากระดูกผีของคนที่ตายโหง หรือตายวันเสาร์เผาวันอังคาร เป็นขี้เถ้าของกระดูกผีของคนตายแบบไหนก็ได้ ซึ่งสมัยนั้นคนตายนิยมเผากันตามเชิงตะกอน ในสมัยสงครามก็ยิ่งมีคนตายกันมาก ขี้เถ้ากระดูกผีของคนตาย จึงสามารถหาได้ง่าย แต่ก่อนที่จะเอาขี้เถ้ากระดูกผีมา พระอาจารย์หนูก็จะทำพิธีพลีกรรมก่อนทุกครั้ง ตามวิชาที่ท่านเรียนมา พระผงกระดูกผีของพระอาจารย์หนู นอกจากจะสร้างจากขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายแล้ว ยังได้เอาว่านโพง มาบดให้ละเอียดผสมเข้าไปด้วย สำหรับว่านโพงนี้มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ว่านกระสือ เชื่อกันว่าเป็นว่านที่มีวิญญาณสิงอยู่ มักขึ้นอยู่ตามป่าลึก หากมีคนหรือสัตว์พลัดหลงเข้าไป ก็อาจจะถูกวิญญาณที่สิงอยู่ในต้นว่านดูดเลือดกินจนตายไป ซึ่งว่านชนิดนี้อาจารย์ไสยศาสตร์ที่มีวิชาอาคมชอบเลี้ยง เพื่อไว้เฝ้าบ้านหรือบางทีก็ใช้วิชาอาคมสะกดให้วิญญาณออกไปทำร้ายศัตรู การเลี้ยงว่านโพงหรือว่านกระสือนี้จะเลี้ยงยากกว่าว่านชนิดอื่นๆ ต้องเป็นผู้มีวิชาอาคมแก่กล้าเท่านั้น ถึงจะเลี้ยงได้ และการเลี้ยงก็ใช้เลือดสดๆ ของสัตว์ต่างๆ มารดที่ต้นว่านแทนการรดเลี้ยงด้วยน้ำเหมือนพืชทั่วไป ว่านต่างๆ ที่พระอาจารย์หนูท่านเลี้ยงรอบกุฏินั้น ก็มีว่านโพงรวมอยู่ด้วย ท่านได้ทำพิธีขุดว่าน ตามตำราแล้วเอาหัวว่านมาตากให้แห้ง บดเป็นผงให้ละเอียด ผสมกับขี้เถ้ากระดูกผีของคนตาย รวมเข้าด้วยกันสร้างเป็นพระเครื่องขึ้นมา.

รายละเอียด

พระปิดตาผงกระดูกผี วัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม. (ภาพจากเจ้าของเดิม คุณอั๋น พนัสนิคม)

วัดโพธิ์ ท่าเตียน หรือที่มีชื่อเป็นทางการว่า วัดพระเชตุพนวิมลมังคลราม เป็นสถานที่แห่งหนึ่งที่ให้กำเนิดพระเครื่อง เพื่อแจกจ่ายให้ทหาร ตำรวจ อาสาสมัคร และประชาชน เพื่อนำไปใช้เป็นเครื่องรางป้องกันอันตรายจากภัยสงครามในครั้งนั้นด้วย

แต่วัตถุมงคลของวัดโพธิ์ ท่าเตียนไม่ได้มีการสร้างอย่างเป็นทางการ แบบมีพระเกจิอาจารย์หลายๆ ท่านมาช่วยกันปลุกเสก เป็นการสร้างวัตถุมงคลโดยพระเกจิอาจารย์เพียงท่านเดียว และเป็นการสร้างแบบเงียบๆ ค่อยเป็นค่อยไป

วัดโพธิ์ ท่าเตียน สมัยนั้นมีพระสงฆ์จำพรรษาอยู่หลายรูปด้วยกัน ในจำนวนนั้นมี พระอาจารย์หนู พระสงฆ์วัยกลางคนอยู่รูปหนึ่งด้วย

สำหรับพระอาจารย์หนูท่านนี้ เป็นพระสงฆ์จากจังหวัดสุรินทร์ มีเชื้อสายเป็นชาวเขมร แต่มีวิชาอาคมแก่กล้า และเชี่ยวชาญทางวิทยาคมกับไสยศาสตร์มาก แม้อายุท่านจะไม่มากเท่าไหร่ แต่มีความศักดิ์สิทธิ์ทางคาถาอาคมจนเป็นที่ประจักษ์และมีคนนับถือกันมาก

นอกจากนี้ท่านยังชอบเลี้ยงว่านด้วย ที่กุฎิของท่านมีว่านต่างๆ หลายชนิด ที่พระอาจารย์หนูได้เลี้ยงไว้ วิชาทางการแพทย์แผนโบราณ พระอาจารย์หนูท่านก็มีความชำนาญ สมัยนั้นที่กุฏิของท่าน จึงมีคนไปขอความอนุเคราะห์จากท่านอยู่บ่อยๆ บ้างไปขอวัตถุมงคล บ้างไปขอให้ท่านรดน้ำมนต์ และบ้างไปขอให้ท่านรักษาโรค

ตอนที่ทหารญี่ปุ่นเข้ามาตั้งฐานทัพในประเทศไทยนั้น จึงมีเครื่องบินของฝ่ายพันธมิตรมาทิ้งระเบิด ตามฐานทัพของทหารญี่ปุ่นและตามจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญอื่นๆ การทิ้งระเบิดเป็นการทิ้งแบบปูพรม และเครื่องบินก็บินสูง การทิ้งระเบิดจึงทำให้เกิดการพลาดเป้าหมายไปถูกบ้านเรือนของประชาชนอยู่เป็นประจำ มีประชาชนเสียชีวิตและบาดเจ็บพิการ เพราะถูกลูกหลงจากการทิ้งระเบิดกันเป็นจำนวนมาก

พระอาจารย์หนูท่านเกิดความสงสารประชาชนเหล่านั้นที่พลอยมารับเคราะห์ไปด้วย จึงได้ดำเนินการสร้างพระขึ้นมา เพื่อแจกประชาชนนำไปป้องกันอันตรายจากการทิ้งระเบิดด้วยตัวของท่านเอง

เนื่องจากพระอาจารย์หนูท่านมีความชำนาญในวิชาอาคมและไสยศาสตร์ การสร้างพระเครื่องของท่านจึงได้ดำเนินการแบบพิศดาร ผิดไปจากการสร้างพระเครื่องของอาจารย์อื่นๆ

ท่านไม่เอาวัสดุจำพวกโลหะ ผงวิเศษ หรือ ดินมาสร้าง แต่ท่านได้นำเอา ขี้เถ้ากระดูกผีของคนตาย มาสร้าง การที่ท่านนำเอาขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายมาสร้างพระเครื่อง คงเป็นเหตุผลของท่านเอง

เนื่องจากขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายนี้ ตามหลักของวิชาไสยศาสตร์ถือว่า เป็นวัสดุอาถรรพณ์ชนิดหนึ่ง แต่การที่จะเอาขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายมาสร้างวัตถุมงคลนั้นต้องเป็นคนที่มีวิชาอาคมแก่กล้าถึงจะทำได้ เพราะของแบบนี้ย่อมมีแรงอาถรรพณ์อยู่ในตัว

แต่ขี้เถ้ากระดูกผีที่พระอาจารย์หนูนำมาสร้างพระเครื่องนั้น ก็ไม่ได้จำเพาะว่าจะต้องเป็นขี้เถ้ากระดูกผีของคนที่ตายโหง หรือตายวันเสาร์เผาวันอังคาร เป็นขี้เถ้าของกระดูกผีของคนตายแบบไหนก็ได้ ซึ่งสมัยนั้นคนตายนิยมเผากันตามเชิงตะกอน

ในสมัยสงครามก็ยิ่งมีคนตายกันมาก ขี้เถ้ากระดูกผีของคนตาย จึงสามารถหาได้ง่าย แต่ก่อนที่จะเอาขี้เถ้ากระดูกผีมา พระอาจารย์หนูก็จะทำพิธีพลีกรรมก่อนทุกครั้ง ตามวิชาที่ท่านเรียนมา

พระผงกระดูกผีของพระอาจารย์หนู นอกจากจะสร้างจากขี้เถ้ากระดูกผีของคนตายแล้ว ยังได้เอาว่านโพง มาบดให้ละเอียดผสมเข้าไปด้วย

สำหรับว่านโพงนี้มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ว่านกระสือ เชื่อกันว่าเป็นว่านที่มีวิญญาณสิงอยู่ มักขึ้นอยู่ตามป่าลึก หากมีคนหรือสัตว์พลัดหลงเข้าไป ก็อาจจะถูกวิญญาณที่สิงอยู่ในต้นว่านดูดเลือดกินจนตายไป

ซึ่งว่านชนิดนี้อาจารย์ไสยศาสตร์ที่มีวิชาอาคมชอบเลี้ยง เพื่อไว้เฝ้าบ้านหรือบางทีก็ใช้วิชาอาคมสะกดให้วิญญาณออกไปทำร้ายศัตรู การเลี้ยงว่านโพงหรือว่านกระสือนี้จะเลี้ยงยากกว่าว่านชนิดอื่นๆ ต้องเป็นผู้มีวิชาอาคมแก่กล้าเท่านั้น ถึงจะเลี้ยงได้ และการเลี้ยงก็ใช้เลือดสดๆ ของสัตว์ต่างๆ มารดที่ต้นว่านแทนการรดเลี้ยงด้วยน้ำเหมือนพืชทั่วไป

ว่านต่างๆ ที่พระอาจารย์หนูท่านเลี้ยงรอบกุฏินั้น ก็มีว่านโพงรวมอยู่ด้วย ท่านได้ทำพิธีขุดว่าน ตามตำราแล้วเอาหัวว่านมาตากให้แห้ง บดเป็นผงให้ละเอียด ผสมกับขี้เถ้ากระดูกผีของคนตาย รวมเข้าด้วยกันสร้างเป็นพระเครื่องขึ้นมา.