พระกรุวังเพิ่ม เนื้อชินเงิน พระร่วงยืน พิมพ์พนมมือ-ติ๊ก เหรียญสมเด็จ - webpra

เว็บ-พระ ประมูลพระเครื่อง ร้านค้าพระเครื่องออนไลน์

ติ๊ก เหรียญสมเด็จ

0829828191 เล่นพระแท้ ใจนักเลง ประกันแท้ทุกรายการ รายการใดแก้ไขราคาเกิน 30 วัน ราคาอาจเปลี่ยนแปลงได้

หมวด พระกรุ เนื้อชิน

พระกรุวังเพิ่ม เนื้อชินเงิน พระร่วงยืน พิมพ์พนมมือ

ชื่อร้านค้า	ติ๊ก เหรียญสมเด็จ - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	sixsense (56)
ชื่อพระเครื่อง	พระกรุวังเพิ่ม เนื้อชินเงิน พระร่วงยืน พิมพ์พนมมือ
อายุพระเครื่อง	-
หมวดพระ	พระกรุ เนื้อชิน
ราคาเช่า	9,000 บาท
เบอร์โทรติดต่อ	0829828191
อีเมล์ติดต่อ	xxxx
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	อา. - 27 มี.ค. 2559 - 11:06.21
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	ส. - 15 ก.พ. 2568 - 19:26.13

รายละเอียด
ID : YWTGB ที่มาของการเปิดกรุพระร่วง กรุวังเพิ่มนั้นครั้งแรกเลยนั้นเป็นการพบโดยบังเอิญ ครั้งที่สองเป็นการเปิดกรุจากการใช้เครื่องมือเปิดทุ่นระเบิดตรวจค้น วังเพิ่มนับเป็นตำบลหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในเขตอำเภอสีชมภู จังหวัดขอนแก่น ห่างจากตัวอำเภอประมาณ 113 กม. ตามถนนสายกรุงเทพชุมแพ พื้นที่พบพระเราสามารถเข้าได้ 2 ทาง คือ เข้าทางวังเพิ่มระยะทาง 5 กม. เข้าทางบ้านขมิ้น (ทุ่งนา) 2 กม. พื้นที่เหล่านี้เป็นเขตติดต่อสามหมู่บ้านคือ บ้านบุ่งเม่น-บ้านขมิ้น-บ้านหนองอู่ พื้นภูมิประเทศเป็นที่ราบเชิงเขา มองไปทางด้านหน้าจะพบเทือกเขาอันยาวเหยียดไม่ห่างไกลนัก เวลาน้ำท่วม น้ำท่วมไม่ถึงจึงเหมาะแก่การทำไร่ปอแก้ว ทำไร่มันสำปะหลัง พื้นที่ลุ่มก็ทำนา ข้ามฟากไปทางด้านโน้น เป็นเขตอำเภอภูเวียง นักธรณีวิทยากล่าว่า พื้นที่แห่งนี้เคยมีมนุษย์อาศัยอยู่เป็นกลุ่มก้อนมาก่อนภายหลังได้อพยพเคลื่อนย้ายไปอยู่ที่อื่นที่สมบูรณ์กว่า จึงปล่อยทิ้งร้างว่างเปล่า ต่อมาคนรุ่นใหม่ได้เข้าไปบุกป่าทำนาทำไร่ ต่ออีก ชาวบ้าน ชาวไร่ ชาวนาได้ขุดพบพระเนื้อสำริด และเทวรูปสำริด ตลอดจนของเก่าแก่มากมายในท้องที่แห่งนี้ มีทั้งเครื่องประดับ ต่างหู, หม้อ, ไห, กำไรแขน อันเป็นของโบร่ำโบราณทั้งสิ้น ได้ถูกฝังจมดินไว้ให้คนรุ่นหลังได้รู้เห็น นับว่าเป็นนิมิตหมายอันดีของพื้นที่ดังกล่าว หลายปีล่วงมาแล้ว มีประชาชนคนแถบวังเพิ่มได้ขุดพบพระกรุ เป็นพระร่วงเนื้อตะกั่วสนิมแดงประมาณ 123 องค์ พบพระเมื่อเดือนพฤษภาคม 2527 จะมีพระเนื้อชินบ้างเป็นส่วนน้อย เมื่อเรื่องราวของการพบพระครั้งนั้นก็ทำให้นักล่าสมบัติแผ่นดินอยากจะเข้าไปเผชิญโชคบ้าง เพราะถ้ามีกรุพระเครื่องแล้วโดยมากมักจะมีพระกรุ (บูชา - เทวรูป) รวมอยู่ด้วย ดังนั้นในภาคอีสานทั้งหมดแทบทุกตารางนิ้วจะมีของโบร่ำโบราณฝังจมดินอยู่ ทั้งที่ได้พบมามากต่อมาก ต่อมาก็มีทั้งที่ยังไม่พบก็ยังมีอีกมาก ดังนั้นจึงมีนักล่าสมบัติชุดหนึ่ง ที่อำเภอเชียงดาวซึ่งทำมาหากินในถิ่นอีสาน รู้ข่าวคราวการแตกกรุนี้ ก็ปรึกษาพรรคพวกเพื่อนฝูง เพื่อจะทำการค้นหากรุพระร่วงนี้อีกครั้ง ครั้นแล้วเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2536 สี่วันยังค้นไม่พบ ทำให้รู้สึกท้อแท้ใจพอถึงวันที่ 5 ก็เป็นดีเดย์ที่นักขุดชุดดังกล่าวต้องหัวเราะกันท้องแข็ง เพราะได้พบพระอย่างสมใจนึก คือ พบกรุพระใหญ่ที่สุดในภาคอีสานก็ว่าได้ พบพระจำนวน 8,000 องค์ พระชำรุดไม่นับ เมื่อพบแล้วทุกคนก็ดีอกดีใจและหายเหนื่อย นับเป็นโชคอันมหันต์ที่ได้พบพระกรุใหญ่ๆ ในครั้งนี้ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน ชาวบ้านเรือนเดียวกันรู้ข่าว ต่างแบกจอบแบกเสียมเพื่อไปค้นหากันจ้าละหวั่น แต่สู้เครื่องตรวจไม่ได้เสียแล้ว เพราะเครื่องตรวจนี้เป็นเทคนิคชนิดหนึ่งของการตรวจทุ่นระเบิดในสงคราม (เครื่องตรวจทุ่นระเบิดสงคราม) ซึ่งมีคุณภาพดีกว่าการหาโดยการเดาสุ่ม เมื่อพบพระแล้ว และนำพระใส่ลังไม้ฉำฉาเสร็จก็นำกลับมายังโคราชบ้านเรา และส่งพระต่อไปยังทางภาคเหนือ เช่น ลำพูน, ลำปาง, เชียงใหม่, แพร่, น่าน, เชียงราย, พะเยา แต่ไม่มีใครสนใครนัก กลัวจะเป็นของปลอมกันเลยไม่กล้าเช่าหรือบูชากัน ปัจจุบันเริ่มรู้แล้วว่า พระร่วงกรุวังเพิ่มเป็นของแท้และแน่นอน ไม่ใช่ของปลอมรู้สึกว่า ชักจะมีคนสนใจมากขึ้นทุกขณะ ผู้เขียนขอยืนยันว่า พระกรุดังกล่าวเป็นพระกรุแท้จริงเป็นพระดี (ไม่ใช่ของปลอม) เป็นพระศิลปลพบุรียุคหนึ่ง ฝีมือช่างนอกเมือง มีด้วยกันถึง 3 พิมพ์ทรง มีเอกลักษณ์ในตัวเอง พิมพ์พนมมือ (พนมกร) คล้ายพระอัครสาวกขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า พระพักตร์ตรง พิมพ์ห้ามพยาธิ (ห้ามเจ็บห้ามไข้) ห้ามญาติ (ห้ามญาติพี่น้องทะเลาะเบาะแว้งกัน) ตามพุทธประวัติ มีทั้งพิมพ์ใหญ่ - เล็ก พิมพ์ห้ามพยาธิ (ใหญ่) ห้ามญาติ (ใหญ่) ไม่ปรากฏว่ามีพระเนื้อตะกั่วสนมแดงเลย แม่พิมพ์หรือวัสดุที่นำมาประกอบการสร้าง ได้แก่แม่พิมพ์ (ตัวผู้- ตัวเมีย) เบ้าพิมพ์เหล่านี้เป็นฝีมือช่างโบราณสมัยเก่าทั้งด้านหน้า-และด้านหลัง ทั้งด้านหน้าและด้านหลังประกบกัน แล้วช่างจะหล่อเทเมื่อหลอมละลายเนื้อชินเงิน หรือวัสดุที่จะนำมาหล่อ เมื่อหล่อเสร็จแล้วก็จะไม่มีการตกแต่งเหมือนพระยุคใหม่ๆ คือปล่อยไปตามธรรมชาติเลยทีเดียว ถึงแม้ว่า พระกรุนี้จะไม่มีความงดงามมากนัก แต่มีหลักประกันถึงความเก่า ช่างโบราณได้เน้นหนักความบริสุทธิ์ใจที่มีอยู่อันเป็นเอกลักษณ์อย่างแท้จริงขององค์ท่าน

รายละเอียด

ID : YWTGB

ที่มาของการเปิดกรุพระร่วง กรุวังเพิ่มนั้นครั้งแรกเลยนั้นเป็นการพบโดยบังเอิญ ครั้งที่สองเป็นการเปิดกรุจากการใช้เครื่องมือเปิดทุ่นระเบิดตรวจค้น วังเพิ่มนับเป็นตำบลหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในเขตอำเภอสีชมภู จังหวัดขอนแก่น ห่างจากตัวอำเภอประมาณ 113 กม. ตามถนนสายกรุงเทพชุมแพ พื้นที่พบพระเราสามารถเข้าได้ 2 ทาง คือ เข้าทางวังเพิ่มระยะทาง 5 กม. เข้าทางบ้านขมิ้น (ทุ่งนา) 2 กม. พื้นที่เหล่านี้เป็นเขตติดต่อสามหมู่บ้านคือ บ้านบุ่งเม่น-บ้านขมิ้น-บ้านหนองอู่ พื้นภูมิประเทศเป็นที่ราบเชิงเขา มองไปทางด้านหน้าจะพบเทือกเขาอันยาวเหยียดไม่ห่างไกลนัก เวลาน้ำท่วม น้ำท่วมไม่ถึงจึงเหมาะแก่การทำไร่ปอแก้ว ทำไร่มันสำปะหลัง พื้นที่ลุ่มก็ทำนา ข้ามฟากไปทางด้านโน้น เป็นเขตอำเภอภูเวียง นักธรณีวิทยากล่าว่า พื้นที่แห่งนี้เคยมีมนุษย์อาศัยอยู่เป็นกลุ่มก้อนมาก่อนภายหลังได้อพยพเคลื่อนย้ายไปอยู่ที่อื่นที่สมบูรณ์กว่า จึงปล่อยทิ้งร้างว่างเปล่า ต่อมาคนรุ่นใหม่ได้เข้าไปบุกป่าทำนาทำไร่ ต่ออีก ชาวบ้าน ชาวไร่ ชาวนาได้ขุดพบพระเนื้อสำริด และเทวรูปสำริด ตลอดจนของเก่าแก่มากมายในท้องที่แห่งนี้ มีทั้งเครื่องประดับ ต่างหู, หม้อ, ไห, กำไรแขน อันเป็นของโบร่ำโบราณทั้งสิ้น ได้ถูกฝังจมดินไว้ให้คนรุ่นหลังได้รู้เห็น นับว่าเป็นนิมิตหมายอันดีของพื้นที่ดังกล่าว

หลายปีล่วงมาแล้ว มีประชาชนคนแถบวังเพิ่มได้ขุดพบพระกรุ เป็นพระร่วงเนื้อตะกั่วสนิมแดงประมาณ 123 องค์ พบพระเมื่อเดือนพฤษภาคม 2527 จะมีพระเนื้อชินบ้างเป็นส่วนน้อย เมื่อเรื่องราวของการพบพระครั้งนั้นก็ทำให้นักล่าสมบัติแผ่นดินอยากจะเข้าไปเผชิญโชคบ้าง เพราะถ้ามีกรุพระเครื่องแล้วโดยมากมักจะมีพระกรุ (บูชา - เทวรูป) รวมอยู่ด้วย ดังนั้นในภาคอีสานทั้งหมดแทบทุกตารางนิ้วจะมีของโบร่ำโบราณฝังจมดินอยู่ ทั้งที่ได้พบมามากต่อมาก ต่อมาก็มีทั้งที่ยังไม่พบก็ยังมีอีกมาก ดังนั้นจึงมีนักล่าสมบัติชุดหนึ่ง ที่อำเภอเชียงดาวซึ่งทำมาหากินในถิ่นอีสาน รู้ข่าวคราวการแตกกรุนี้ ก็ปรึกษาพรรคพวกเพื่อนฝูง เพื่อจะทำการค้นหากรุพระร่วงนี้อีกครั้ง

ครั้นแล้วเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2536 สี่วันยังค้นไม่พบ ทำให้รู้สึกท้อแท้ใจพอถึงวันที่ 5 ก็เป็นดีเดย์ที่นักขุดชุดดังกล่าวต้องหัวเราะกันท้องแข็ง เพราะได้พบพระอย่างสมใจนึก คือ พบกรุพระใหญ่ที่สุดในภาคอีสานก็ว่าได้ พบพระจำนวน 8,000 องค์ พระชำรุดไม่นับ เมื่อพบแล้วทุกคนก็ดีอกดีใจและหายเหนื่อย นับเป็นโชคอันมหันต์ที่ได้พบพระกรุใหญ่ๆ ในครั้งนี้ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน ชาวบ้านเรือนเดียวกันรู้ข่าว ต่างแบกจอบแบกเสียมเพื่อไปค้นหากันจ้าละหวั่น แต่สู้เครื่องตรวจไม่ได้เสียแล้ว เพราะเครื่องตรวจนี้เป็นเทคนิคชนิดหนึ่งของการตรวจทุ่นระเบิดในสงคราม (เครื่องตรวจทุ่นระเบิดสงคราม) ซึ่งมีคุณภาพดีกว่าการหาโดยการเดาสุ่ม

เมื่อพบพระแล้ว และนำพระใส่ลังไม้ฉำฉาเสร็จก็นำกลับมายังโคราชบ้านเรา และส่งพระต่อไปยังทางภาคเหนือ เช่น ลำพูน, ลำปาง, เชียงใหม่, แพร่, น่าน, เชียงราย, พะเยา แต่ไม่มีใครสนใครนัก กลัวจะเป็นของปลอมกันเลยไม่กล้าเช่าหรือบูชากัน ปัจจุบันเริ่มรู้แล้วว่า พระร่วงกรุวังเพิ่มเป็นของแท้และแน่นอน ไม่ใช่ของปลอมรู้สึกว่า ชักจะมีคนสนใจมากขึ้นทุกขณะ ผู้เขียนขอยืนยันว่า พระกรุดังกล่าวเป็นพระกรุแท้จริงเป็นพระดี (ไม่ใช่ของปลอม) เป็นพระศิลปลพบุรียุคหนึ่ง ฝีมือช่างนอกเมือง มีด้วยกันถึง 3 พิมพ์ทรง มีเอกลักษณ์ในตัวเอง

พิมพ์พนมมือ (พนมกร) คล้ายพระอัครสาวกขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า พระพักตร์ตรง

พิมพ์ห้ามพยาธิ (ห้ามเจ็บห้ามไข้) ห้ามญาติ (ห้ามญาติพี่น้องทะเลาะเบาะแว้งกัน) ตามพุทธประวัติ มีทั้งพิมพ์ใหญ่ - เล็ก

พิมพ์ห้ามพยาธิ (ใหญ่) ห้ามญาติ (ใหญ่) ไม่ปรากฏว่ามีพระเนื้อตะกั่วสนมแดงเลย

แม่พิมพ์หรือวัสดุที่นำมาประกอบการสร้าง ได้แก่แม่พิมพ์ (ตัวผู้- ตัวเมีย) เบ้าพิมพ์เหล่านี้เป็นฝีมือช่างโบราณสมัยเก่าทั้งด้านหน้า-และด้านหลัง ทั้งด้านหน้าและด้านหลังประกบกัน แล้วช่างจะหล่อเทเมื่อหลอมละลายเนื้อชินเงิน หรือวัสดุที่จะนำมาหล่อ เมื่อหล่อเสร็จแล้วก็จะไม่มีการตกแต่งเหมือนพระยุคใหม่ๆ คือปล่อยไปตามธรรมชาติเลยทีเดียว ถึงแม้ว่า พระกรุนี้จะไม่มีความงดงามมากนัก แต่มีหลักประกันถึงความเก่า ช่างโบราณได้เน้นหนักความบริสุทธิ์ใจที่มีอยู่อันเป็นเอกลักษณ์อย่างแท้จริงขององค์ท่าน