พระโคนสมอ กรุวังหน้า พิมพ์นั่งห้อยพระบาท สภาพสวยสมบูรณ์ มีรักทองอีกด้วย มาแล้วจ้า-jorawis - webpra

เว็บ-พระ ประมูลพระเครื่อง ร้านค้าพระเครื่องออนไลน์

jorawis

มีพระกรุยอดนิยมหลากหลายสภาพ ให้เลือกชม

เน้นพระแท้ ดูง่าย รับประกันความแท้ตามสากลนิยม มีให้เลือกชมทั้งพระเนื้อดิน ชิน ผง
แทบทุกองค์ได้รับการตรวจสอบจากผู้เชียวชาญ โดยมีรางวัลจากการผ่านงานประกวดมาตรฐาน
หรือ

ผ่านการออกใบรับรองพระแท้ จากสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย
ที่สามารถยืนยันถึงความแท้และความถูกต้องของข้อมูล
ที่เกี่ยวกับองค์พระได้เป็นอย่างดี
ส่วนใหญ่เป็นพระกรุพระเก่ายอดนิยม

หลายองค์เป็นพระในตำนาน หาชมได้ยากในปัจจุบัน
บางองค์ไม่มีแม้แต่รูปให้ผ่านสายตา

ส่วนบางองค์มีให้เห็นแค่เฉพาะภาพในหนังสือพระเครื่องมาตรฐานสูงบางเล่มเท่านั้น

สนใจเชิญติดต่อกันเข้ามาได้
ยินดีต้อนรับด้วยความเป็นกันเองทุกท่านทุกสายเลยจ้า

มีพระยอดนิยมมากมายให้เลือกชม เน้นพระแท้ดูง่ายโดยเฉพาะพระกรุ พระเก่า ประกันความแท้ตามมาตรฐานสากลนิยม

หมวด พระกรุ เนื้อดิน - เนื้อผง

พระโคนสมอ กรุวังหน้า พิมพ์นั่งห้อยพระบาท สภาพสวยสมบูรณ์ มีรักทองอีกด้วย มาแล้วจ้า

พระโคนสมอ กรุวังหน้า พิมพ์นั่งห้อยพระบาท สภาพสวยสมบูรณ์ มีรักทองอีกด้วย มาแล้วจ้า - 3

พระโคนสมอ กรุวังหน้า พิมพ์นั่งห้อยพระบาท สภาพสวยสมบูรณ์ มีรักทองอีกด้วย มาแล้วจ้า - 4

ชื่อร้านค้า	jorawis - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	jorawis (99)
ชื่อพระเครื่อง	พระโคนสมอ กรุวังหน้า พิมพ์นั่งห้อยพระบาท สภาพสวยสมบูรณ์ มีรักทองอีกด้วย มาแล้วจ้า
อายุพระเครื่อง	307 ปี
หมวดพระ	พระกรุ เนื้อดิน - เนื้อผง
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	(ไม่แสดงเบอร์ เนื่องจากรายการนี้ไม่ได้ปล่อยเช่า)
อีเมล์ติดต่อ	Jorawis@gmail.com
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	ศ. - 11 ต.ค. 2556 - 12:24.30
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	อ. - 02 ก.ย. 2557 - 07:02.45

รายละเอียด
"พระโคนสมอ " นั้นส่วนใหญ่เป็นพระเนื้อดินเผา มีขนาดใหญ่ และเป็นพระที่มีการลงรักปิดทองเกือบทั้งหมด พุทธลักษณะโดยรวมเป็นพระที่ประทับอยู่ในซุ้มเรือนแก้ว ฐานแบบย่อมุม ตามแบบศิลปะอยุธยายุคปลาย พิมพ์ที่พบเห็นบ่อย ๆ มักเป็นพระประทับนั่ง มีทั้งพิมพ์สมาธิและพิมพ์ประทับนั่งห้อยพระบาท ซึ่งเป็นพิมพ์ที่นิยมกันมากที่สุดในจำนวนพิมพ์ต่าง ๆ ของพระโคนสมอชุดเล็ก เพราะนอกเหนือจากพระพิมพ์ประจำวันแล้วยังมีบางพิมพ์ที่มีขนาดใหญ่พุทธศิลป์งดงามอลังการเป็นพิเศษที่มักเรียกกันว่า "พระท้าวชมพู" หรือหากจะเรียกให้ถูกต้อง ต้องเรียกขานกันตามพุทธประวัติที่นักสะสมรุ่นปู่ท่านเรียกขานกันว่าเป็นปาง " ทรมานพญาชมพู " ซึ่งเป็นพระยืนปางประทานพร ทรงเครื่องขัดติยราชประดับมงกุฎ สวยงามมาก ส่วนพระโคนสมอกรุวังหน้านั้น สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยอยุธยาตอนปลายคาบเกี่ยวกับรัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยเรียกตามสถานที่ ๆ พบ คือวังหน้า หรือชื่อเป็นทางการคือ พระราชวังบวรสถานมงคล ที่ได้สร้างวัดไว้ในวังตามแบบราชประเพณีตั้งแต่ครั้งกรุงเก่า และโปรดพระราชทานนามว่า “ วัดบวรสถานสุทธาวาส “แตกกรุออกมาครั้งแรกเมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๗๕ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าให้เจ้าพระยาวรพงศ์พิพัฒน์ เป็นผู้บูรณะโดยโปรดถอนวิสุงคามสีมาส่วนของวัดบวรฯ เพื่อสร้างโรงเรียนนาฏดุริยางศาสตร์ หรือโรงเรียนนาฏศิลป์ในปัจจุบัน พร้อมกันกับวัดพระแก้วในคราวเดียวกันเพื่อจัดงานฉลองสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ครบรอบ ๑๕๐ ปี ขณะทำการปรับรื้อได้พบพระเครื่องจำนวนมากใต้ฐานชุกชี ภายในบริเวณวัดบวรฯ มีทั้งเนื้อดิน ชินเงิน ตะกั่วสนิมแดง และผง เมื่อแรกพบคนงานได้นำมากองไว้ที่โคนต้นสมอพิเภกภายในบริเวณนั้น จึงเรียกกันต่อมาว่าพระโคนสมอ และภายหลังมีผู้พบอีกหลายครั้ง และ กรุ ตามวัดสำคัญ ๆ ต่าง ๆ รวมถึงวัดรั้วเหล็ก หรือ วัดประยุรวงศาวาส ต่อมาก็ได้พบพระแบบเดียวกันนี้อีกตามกรุต่างๆ ในกทม.และอยุธยา ซึ่งเมื่อพิจารณาจากพุทธศิลป์แล้วสันนิษฐานได้ว่าเป็นพระสมัยอยุธยาตอนปลาย เมื่อเสียกรุงศรี ฯ ครั้งที่ 2 หลังจากเริ่มสร้างกรุงเทพฯ นั้นก็ได้มีการชะลอพระพุทธรูปจากโบราณสถานต่างๆ ในจังหวัดที่เป็นวัดร้างเข้ามาประดิษฐานไว้ตามพระอารามต่างๆ ในกทม. พระพุทธรูปจากอยุธยาเองก็ถูกนำเข้ามาไว้ในกรุง หลายองค์ประจำอยู่ตามวัดต่างๆ ในกทม. นอกจากพระพุทธรูปที่ได้นำเข้ามาไว้ในกรุงแล้วก็ยังได้นำพระเครื่องที่พบตามกรุในอยุธยาเข้ามาบรรจุไว้ตามวัดต่างๆ ด้วย และพระโคนสมอก็ได้ถูกนำเข้ามาบรรจุไว้ตามสถานที่ต่างๆ ในครั้งนั้นด้วย แต่เป็นที่น่าเสียดายคือ ไม่มีบันทึกไว้ว่า พระทั้งหมดนั้นได้นำมาจากที่วัดใดในอยุธยา องค์นี้เป็นพระโคนสมอ พิมพ์ห้อยพระบาท ซึ่งถือเป็นพิมพ์ที่นิยมกันมากที่สุด แม้จะมีการตัดขอบพระบางส่วนจนดูแปลกตา แต่ก็มีรักทองเก่าให้เห็นอย่างสมบูรณ์ ว่ากันว่า ที่พระพิมพ์นี้ทั้งเนื้อดินเผาและชินเงินของกรุวังหน้านี้ มีผู้นำไปห้อยบูชาแล้วเกิดประสบการณ์กันมากทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด และมหาอุด สนใจลองติดต่อสอบถามกันเข้ามากันได้จ้า พระสวยสมบูรณ์จนได้ติดโบว์เหลือง จากงานศูนย์ราชการเฉลิมพระเกียรติ ถนนแจ้งวัฒนะที่จัดโดยสมาคมตำรวจ เมื่อวันที่ 15 กันยายนที่ผ่านมา ถือว่าไม่น้อยหน้าใคร พลาดหลุดมือไปแล้วจะบ่นเสียดายนะจะบอกให้!!!!! หรือ หากองค์นี้ยังไม่ถูกใจ อาจมีรายการอื่น ๆ ที่ทำนกำลังค้นหาอยู่เชิญที่นี่เลยจ้า http://www.web-pra.com/Shop/jorawis

รายละเอียด

"พระโคนสมอ " นั้นส่วนใหญ่เป็นพระเนื้อดินเผา มีขนาดใหญ่ และเป็นพระที่มีการลงรักปิดทองเกือบทั้งหมด พุทธลักษณะโดยรวมเป็นพระที่ประทับอยู่ในซุ้มเรือนแก้ว ฐานแบบย่อมุม ตามแบบศิลปะอยุธยายุคปลาย พิมพ์ที่พบเห็นบ่อย ๆ มักเป็นพระประทับนั่ง มีทั้งพิมพ์สมาธิและพิมพ์ประทับนั่งห้อยพระบาท ซึ่งเป็นพิมพ์ที่นิยมกันมากที่สุดในจำนวนพิมพ์ต่าง ๆ ของพระโคนสมอชุดเล็ก เพราะนอกเหนือจากพระพิมพ์ประจำวันแล้วยังมีบางพิมพ์ที่มีขนาดใหญ่พุทธศิลป์งดงามอลังการเป็นพิเศษที่มักเรียกกันว่า "พระท้าวชมพู" หรือหากจะเรียกให้ถูกต้อง ต้องเรียกขานกันตามพุทธประวัติที่นักสะสมรุ่นปู่ท่านเรียกขานกันว่าเป็นปาง " ทรมานพญาชมพู " ซึ่งเป็นพระยืนปางประทานพร ทรงเครื่องขัดติยราชประดับมงกุฎ สวยงามมาก

ส่วนพระโคนสมอกรุวังหน้านั้น สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยอยุธยาตอนปลายคาบเกี่ยวกับรัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยเรียกตามสถานที่ ๆ พบ คือวังหน้า หรือชื่อเป็นทางการคือ พระราชวังบวรสถานมงคล ที่ได้สร้างวัดไว้ในวังตามแบบราชประเพณีตั้งแต่ครั้งกรุงเก่า และโปรดพระราชทานนามว่า “ วัดบวรสถานสุทธาวาส “แตกกรุออกมาครั้งแรกเมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๗๕ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าให้เจ้าพระยาวรพงศ์พิพัฒน์ เป็นผู้บูรณะโดยโปรดถอนวิสุงคามสีมาส่วนของวัดบวรฯ เพื่อสร้างโรงเรียนนาฏดุริยางศาสตร์ หรือโรงเรียนนาฏศิลป์ในปัจจุบัน พร้อมกันกับวัดพระแก้วในคราวเดียวกันเพื่อจัดงานฉลองสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ครบรอบ ๑๕๐ ปี ขณะทำการปรับรื้อได้พบพระเครื่องจำนวนมากใต้ฐานชุกชี ภายในบริเวณวัดบวรฯ มีทั้งเนื้อดิน ชินเงิน ตะกั่วสนิมแดง และผง เมื่อแรกพบคนงานได้นำมากองไว้ที่โคนต้นสมอพิเภกภายในบริเวณนั้น จึงเรียกกันต่อมาว่าพระโคนสมอ และภายหลังมีผู้พบอีกหลายครั้ง และ กรุ ตามวัดสำคัญ ๆ ต่าง ๆ รวมถึงวัดรั้วเหล็ก หรือ วัดประยุรวงศาวาส ต่อมาก็ได้พบพระแบบเดียวกันนี้อีกตามกรุต่างๆ ในกทม.และอยุธยา ซึ่งเมื่อพิจารณาจากพุทธศิลป์แล้วสันนิษฐานได้ว่าเป็นพระสมัยอยุธยาตอนปลาย เมื่อเสียกรุงศรี ฯ ครั้งที่ 2 หลังจากเริ่มสร้างกรุงเทพฯ นั้นก็ได้มีการชะลอพระพุทธรูปจากโบราณสถานต่างๆ ในจังหวัดที่เป็นวัดร้างเข้ามาประดิษฐานไว้ตามพระอารามต่างๆ ในกทม. พระพุทธรูปจากอยุธยาเองก็ถูกนำเข้ามาไว้ในกรุง หลายองค์ประจำอยู่ตามวัดต่างๆ ในกทม. นอกจากพระพุทธรูปที่ได้นำเข้ามาไว้ในกรุงแล้วก็ยังได้นำพระเครื่องที่พบตามกรุในอยุธยาเข้ามาบรรจุไว้ตามวัดต่างๆ ด้วย และพระโคนสมอก็ได้ถูกนำเข้ามาบรรจุไว้ตามสถานที่ต่างๆ ในครั้งนั้นด้วย แต่เป็นที่น่าเสียดายคือ ไม่มีบันทึกไว้ว่า พระทั้งหมดนั้นได้นำมาจากที่วัดใดในอยุธยา

องค์นี้เป็นพระโคนสมอ พิมพ์ห้อยพระบาท ซึ่งถือเป็นพิมพ์ที่นิยมกันมากที่สุด แม้จะมีการตัดขอบพระบางส่วนจนดูแปลกตา แต่ก็มีรักทองเก่าให้เห็นอย่างสมบูรณ์ ว่ากันว่า ที่พระพิมพ์นี้ทั้งเนื้อดินเผาและชินเงินของกรุวังหน้านี้ มีผู้นำไปห้อยบูชาแล้วเกิดประสบการณ์กันมากทางด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด และมหาอุด

สนใจลองติดต่อสอบถามกันเข้ามากันได้จ้า พระสวยสมบูรณ์จนได้ติดโบว์เหลือง จากงานศูนย์ราชการเฉลิมพระเกียรติ ถนนแจ้งวัฒนะที่จัดโดยสมาคมตำรวจ เมื่อวันที่ 15 กันยายนที่ผ่านมา ถือว่าไม่น้อยหน้าใคร พลาดหลุดมือไปแล้วจะบ่นเสียดายนะจะบอกให้!!!!!

หรือ หากองค์นี้ยังไม่ถูกใจ อาจมีรายการอื่น ๆ ที่ทำนกำลังค้นหาอยู่เชิญที่นี่เลยจ้า

http://www.web-pra.com/Shop/jorawis