หมวด พระเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อว่าน หลังปี 2525

พระขุนแผน หลวงปู่ โทน วัดบูรพา จ.อุบลราชธานี

พระขุนแผน หลวงปู่ โทน วัดบูรพา จ.อุบลราชธานี - 3

พระขุนแผน หลวงปู่ โทน วัดบูรพา จ.อุบลราชธานี - 4

ชื่อร้านค้า	จ่าจีระสิทธิ์ - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	jeerasit (112)
ชื่อพระเครื่อง	พระขุนแผน หลวงปู่ โทน วัดบูรพา จ.อุบลราชธานี
อายุพระเครื่อง	36 ปี
หมวดพระ	พระเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อว่าน หลังปี 2525
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	08-6560-4037
อีเมล์ติดต่อ	Tayanrum@hotmail.com
LINE	(คลิ๊กที่นี่เพื่อเพิ่มเพื่อนกับเจ้าของร้าน)
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	พฤ. - 31 ต.ค. 2567 - 21:26.27
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	จ. - 04 พ.ย. 2567 - 22:02.25

รายละเอียด
พระขุนแผน หลวงปู่ โทน วัดบูรพา จ.อุบลราชธานี สวยเดิม แน่น ๆ คากล่อง เคยออกให้สายตรง แรง กว่านี้ ครับ องค์นี้ เนื้อเข้ม ๆ ศิษย์สายสมเด็จลุน ปี 2531 หลวงปู่โทน กันตสีโล วัดบูรพา ต.สะพือ อ.ตระการพืชผล จ.อุบลราชธานี ประวัติพระครูพิศาลสังฆกิจ (หลวงปู่โทน) เกิดวันที่ 14 ธันวาคม 2440 ที่บ้านสะพือ ต.สะพือ อ.ตระการพืชผล จ.อุบลราชธานี บรรพชาเป็นสามเณร พ.ศ.2455 บรรพชาเป็นภิกษุ พ.ศ.2460 ที่บ้านสะพือ ท่านได้ศึกษาอักษรขอม อักษรธรรม อักษรไทยน้อย ท่านเป็นพระเถระที่ได้บูรณะปฎิสังขรพระอุโบสถ ศาลา กุฎิต่าง ๆ เป็นพระที่เคร่งครัด มีพลังจิตในการรักษาโรคภัยไข้เจ็บทางกาย และทางใจแก่ประชาชน จนได้รับความนิยมทั่วประเทศ ได้มรณภาพ ในวันที่ 10 ต.ค. 2532 หลวงปู่โทน กนฺตสีโล เป็นศิษย์อาวุโสองค์หนึ่งของหลวงปู่มั่น ขณะที่เล่าเรื่องภูหล่นนั้น ท่านอายุได้ ๙๓ ปี ท่านขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่ภูหล่นครั้งสุดท้าย เมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๓๒ ท่านขึ้นมาทำวัตร (สักการะ) ณ สถานที่ของพ่อแม่ครูอาจารย์ ซึ่งท่านเคยมาปฏิบัติธรรมด้วย หลังจากหลวงปู่โทน กลับลงจากภูหล่น ได้ ๕ - ๖ เดือน ก็เกิดอาพาธ และมรณภาพก่อนที่จะออกพรรษาเพียง ๑๐ วัน ที่สำนักของท่าน คือ วัดบูรพา บ้านสะพือ อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี ส่วนภูหล่น ต่อมาภายหลังได้เป็นสำนักสงฆ์ และเป็นวัดภูหล่น โดยมี พระครูกมลภาวนากร (หลวงพ่อสีทน กมโล) เป็นเจ้าอาวาส และเป็นผู้บูรณะพัฒนาขึ้นมา เป็นสถานที่ที่เหมาะในการบำเพ็ญภาวนาในปัจจุบัน โดยได้รับการสนับสนุนจากหลวงปู่กิ ธมมุตฺตโม วัดป่าสนามชัย อ.พิบูลมังสาหาร และพระครูพิบูลธรรมภาณ (หลวงพ่อโชติ อาภคฺโค วัดภูเขาแก้ว อ พิบูลมังสาหาร จ อุบลราชธานี หลวงปู่โทน เล่าว่า “ภูหล่นสมัยนั้นไม่เหมือนปัจจุบันนี้หรอก สัตว์ป่ามีแทบทุกชนิด” แล้วท่านก็เปลี่ยนสำเนียงเป็น “นามมึ้อเซ้าจั่งซี้เสียงนกกก นกแกง นกกาเวา ฮ้องสนั่น เสียงไก่ป่าขันกันเป็นแซวๆ” นี่คือบรรยากาศ นามมื้อเซ้า คือยามเช้า “บางคืนเดือนมืด ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ได้ยินเสียงสัตว์ป่าต่างๆ และเสียงเสือร้อง และเงียบสงัดน่ากลัวมาก ต้องเข้าที่ภาวนาทั้งคืนไม่ได้นอน” หลวงปู่โทน เล่าถึงช่วงที่ท่านมาปฏิบัติธรรมอยู่กับหลวงปู่ใหญ่เสาร์และหลวงปู่มั่น เมื่อครั้งกระโน้น ให้ท่านพระครูกมลฯ ฟังว่า “นั่น.ผมนั่งอยู่ตรงนั้น ฝูงลิง ๓๐ - ๔๐ ตัวมันมานั่งล้อมดูเรา ไม่หนีไปไหน เวลานั่งสมาธิ มันจะมานั่งล้อมเราอยู่ใกล้ๆ เราได้เข้าไปเรียนเรื่องนี้กับหลวงปู่มั่น ท่านบอกว่าให้สวดกรณีฯ และแผ่เมตตา มันก็หนีหรอก” (สวดกรณีฯ คือ บทสวดกรณียเมตตสูตร เป็นบทแผ่เมตตา โดยเฉพาะเวลาไปพักตามป่าตามเขา ในช่วงที่ผู้เขียนฝึกนั่งกลดเดินจงกรมใหม่ๆ เมื่อกว่า ๒๐ ปีมาแล้ว เคยกลัวผีมาก ถึงกับเวลาเข้ากลดแล้วไม่กล้าลืมตาจนตลอดคืน กลัวจะเห็นอะไรที่เราไม่อยากเห็น หลวงพ่อพุธ ฐานิโย บอกให้สวดมนต์บทกรณียเมตตสูตร ทำให้มั่นใจหายกลัวได้ ใครที่กลัวผีลองดูนะครับ และควรศึกษาความเป็นมาของพระสูตรบทนี้ด้วย น่าสนใจมาก มีอยู่ในบทสวดมนต์ทำวัตรทั่วไป - ปฐม) หลวงปู่โทน เล่าต่อว่า “ตอนกลางคืน หมีมันไล่กัดกันขึ้นมาที่บนหลังภูหล่น กัดกันเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมไปที่อื่น และคืนหนึ่งเสือมันขึ้นมาหมอบอยู่ข้างๆ ต้นกระบก หัวทางเดินจงกรมของท่านอาจารย์ใหญ่ (หลวงปู่เสาร์) แต่ตอนกลางคืนที่มันมาไม่เห็นมันนะ ตอนเช้ามาแล้วจึงเห็นรอยของมันหมอบอยู่ใกล้ๆ ท่านหลวงปู่เสาร์ ท่านได้เล่าเรื่องนี้ให้โยมชาวบ้านที่ขึ้นมาในตอนเช้าฟัง และให้ชาวบ้านขึ้นมาช่วยขนหินขนดินก่อเป็นถ้ำ มีประตูเข้าออกเปิดปิดได้ โดยเอาดินโคลนผสมกับเศษหินเล็กๆ และฟางข้าวทำอยู่หลายวันจึงแล้วเสร็จ” ท่านพระครูกมลฯ ถามว่า “หลวงปู่ทั้งสองท่านได้ทำด้วยหรือถ้ำนี้?” ข หลวงปู่โทน : “ก็ท่านนั่นแหละเป็นผู้บอกแนะวิธีทำยกหินเฝือดิน (ฉาบดินโคลน) ทำช่วยกันทั้งพระทั้งโยมนั่นแหละ ทำเสร็จยังไม่นานดินโคลนที่ฉาบทาผนังถ้ำบางแห่งยังไม่แห้งสนิทดี เสือมันขึ้นมาตอนกลางคืน คืนนั้นครึ้มฟ้าครึ้มฝนและลมด้วย มันมาเดินวนเวียนอยู่ที่บริเวณรอบๆ ถ้ำ” ท่านพระครูฯ : “มีผู้อยู่ในถ้ำนั้นไหม ?” หลวงปู่โทน : ก็ท่านอาจารย์ใหญ่ (หลวงปู่เสาร์) ท่านอยู่ข้างใน (เสือ) มันเดินวนเวียนไปมาเหมือนจะหาทางเข้า และมันได้เอาเท้าตะปบที่ข้างประตูด้านซ้าย ซึ่งยังเป็นรอยติดอยู่ที่ถ้ำข้างประตูมาจนถึงทุกวันนี้ ” หลวงปู่โทน เล่าต่อไปว่า “วันหนึ่ง ตอนใกล้ค่ำ ท่าน (น่าจะเป็นหลวงปู่มั่น - ปฐม) จะให้ขึ้นเขาอีกลูกหนึ่งและจะให้ไปกับท่าน แต่ไม่ได้ขึ้นไปกับท่าน...ภูเขาที่อยู่ในบริเวณแถวๆ นี้ มีหลายลูก ท่านหลวงปู่มั่นท่านเที่ยวขึ้นไปบำเพ็ญสมาธิภาวนาเกือบทุกลูก ท่านเป็นคนกล้ามาก ท่านเล่าว่า ถ้าได้ไปอยู่ในที่เปลี่ยวๆ รู้สึกได้กำลังจิตดีมากในการทำสมาธิ แล้วต่อมาท่าน (ทั้งสององค์) ก็ได้แยกกันที่ภูหล่น”

รายละเอียด

พระขุนแผน หลวงปู่ โทน วัดบูรพา จ.อุบลราชธานี

สวยเดิม แน่น ๆ คากล่อง เคยออกให้สายตรง แรง กว่านี้ ครับ

องค์นี้ เนื้อเข้ม ๆ

ศิษย์สายสมเด็จลุน ปี 2531 หลวงปู่โทน กันตสีโล วัดบูรพา ต.สะพือ อ.ตระการพืชผล จ.อุบลราชธานี

ประวัติพระครูพิศาลสังฆกิจ (หลวงปู่โทน) เกิดวันที่ 14 ธันวาคม 2440 ที่บ้านสะพือ ต.สะพือ อ.ตระการพืชผล จ.อุบลราชธานี บรรพชาเป็นสามเณร พ.ศ.2455 บรรพชาเป็นภิกษุ พ.ศ.2460 ที่บ้านสะพือ ท่านได้ศึกษาอักษรขอม อักษรธรรม อักษรไทยน้อย ท่านเป็นพระเถระที่ได้บูรณะปฎิสังขรพระอุโบสถ ศาลา กุฎิต่าง ๆ เป็นพระที่เคร่งครัด มีพลังจิตในการรักษาโรคภัยไข้เจ็บทางกาย และทางใจแก่ประชาชน จนได้รับความนิยมทั่วประเทศ ได้มรณภาพ ในวันที่ 10 ต.ค. 2532

หลวงปู่โทน กนฺตสีโล เป็นศิษย์อาวุโสองค์หนึ่งของหลวงปู่มั่น ขณะที่เล่าเรื่องภูหล่นนั้น ท่านอายุได้ ๙๓ ปี ท่านขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่ภูหล่นครั้งสุดท้าย เมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๓๒ ท่านขึ้นมาทำวัตร (สักการะ) ณ สถานที่ของพ่อแม่ครูอาจารย์ ซึ่งท่านเคยมาปฏิบัติธรรมด้วย

หลังจากหลวงปู่โทน กลับลงจากภูหล่น ได้ ๕ - ๖ เดือน ก็เกิดอาพาธ และมรณภาพก่อนที่จะออกพรรษาเพียง ๑๐ วัน ที่สำนักของท่าน คือ วัดบูรพา บ้านสะพือ อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี

ส่วนภูหล่น ต่อมาภายหลังได้เป็นสำนักสงฆ์ และเป็นวัดภูหล่น โดยมี พระครูกมลภาวนากร (หลวงพ่อสีทน กมโล) เป็นเจ้าอาวาส และเป็นผู้บูรณะพัฒนาขึ้นมา เป็นสถานที่ที่เหมาะในการบำเพ็ญภาวนาในปัจจุบัน โดยได้รับการสนับสนุนจากหลวงปู่กิ ธมมุตฺตโม วัดป่าสนามชัย อ.พิบูลมังสาหาร และพระครูพิบูลธรรมภาณ (หลวงพ่อโชติ อาภคฺโค วัดภูเขาแก้ว อ พิบูลมังสาหาร จ อุบลราชธานี

หลวงปู่โทน เล่าว่า “ภูหล่นสมัยนั้นไม่เหมือนปัจจุบันนี้หรอก สัตว์ป่ามีแทบทุกชนิด” แล้วท่านก็เปลี่ยนสำเนียงเป็น “นามมึ้อเซ้าจั่งซี้เสียงนกกก นกแกง นกกาเวา ฮ้องสนั่น เสียงไก่ป่าขันกันเป็นแซวๆ” นี่คือบรรยากาศ นามมื้อเซ้า คือยามเช้า

“บางคืนเดือนมืด ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ได้ยินเสียงสัตว์ป่าต่างๆ และเสียงเสือร้อง และเงียบสงัดน่ากลัวมาก ต้องเข้าที่ภาวนาทั้งคืนไม่ได้นอน”

หลวงปู่โทน เล่าถึงช่วงที่ท่านมาปฏิบัติธรรมอยู่กับหลวงปู่ใหญ่เสาร์และหลวงปู่มั่น เมื่อครั้งกระโน้น ให้ท่านพระครูกมลฯ ฟังว่า “นั่น.ผมนั่งอยู่ตรงนั้น ฝูงลิง ๓๐ - ๔๐ ตัวมันมานั่งล้อมดูเรา ไม่หนีไปไหน เวลานั่งสมาธิ มันจะมานั่งล้อมเราอยู่ใกล้ๆ เราได้เข้าไปเรียนเรื่องนี้กับหลวงปู่มั่น ท่านบอกว่าให้สวดกรณีฯ และแผ่เมตตา มันก็หนีหรอก”

(สวดกรณีฯ คือ บทสวดกรณียเมตตสูตร เป็นบทแผ่เมตตา โดยเฉพาะเวลาไปพักตามป่าตามเขา ในช่วงที่ผู้เขียนฝึกนั่งกลดเดินจงกรมใหม่ๆ เมื่อกว่า ๒๐ ปีมาแล้ว เคยกลัวผีมาก ถึงกับเวลาเข้ากลดแล้วไม่กล้าลืมตาจนตลอดคืน กลัวจะเห็นอะไรที่เราไม่อยากเห็น หลวงพ่อพุธ ฐานิโย บอกให้สวดมนต์บทกรณียเมตตสูตร ทำให้มั่นใจหายกลัวได้ ใครที่กลัวผีลองดูนะครับ และควรศึกษาความเป็นมาของพระสูตรบทนี้ด้วย น่าสนใจมาก มีอยู่ในบทสวดมนต์ทำวัตรทั่วไป - ปฐม)

หลวงปู่โทน เล่าต่อว่า “ตอนกลางคืน หมีมันไล่กัดกันขึ้นมาที่บนหลังภูหล่น กัดกันเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมไปที่อื่น และคืนหนึ่งเสือมันขึ้นมาหมอบอยู่ข้างๆ ต้นกระบก หัวทางเดินจงกรมของท่านอาจารย์ใหญ่ (หลวงปู่เสาร์) แต่ตอนกลางคืนที่มันมาไม่เห็นมันนะ ตอนเช้ามาแล้วจึงเห็นรอยของมันหมอบอยู่ใกล้ๆ

ท่านหลวงปู่เสาร์ ท่านได้เล่าเรื่องนี้ให้โยมชาวบ้านที่ขึ้นมาในตอนเช้าฟัง และให้ชาวบ้านขึ้นมาช่วยขนหินขนดินก่อเป็นถ้ำ มีประตูเข้าออกเปิดปิดได้ โดยเอาดินโคลนผสมกับเศษหินเล็กๆ และฟางข้าวทำอยู่หลายวันจึงแล้วเสร็จ”

ท่านพระครูกมลฯ ถามว่า “หลวงปู่ทั้งสองท่านได้ทำด้วยหรือถ้ำนี้?” ข

หลวงปู่โทน : “ก็ท่านนั่นแหละเป็นผู้บอกแนะวิธีทำยกหินเฝือดิน (ฉาบดินโคลน) ทำช่วยกันทั้งพระทั้งโยมนั่นแหละ ทำเสร็จยังไม่นานดินโคลนที่ฉาบทาผนังถ้ำบางแห่งยังไม่แห้งสนิทดี เสือมันขึ้นมาตอนกลางคืน

คืนนั้นครึ้มฟ้าครึ้มฝนและลมด้วย มันมาเดินวนเวียนอยู่ที่บริเวณรอบๆ ถ้ำ”

ท่านพระครูฯ : “มีผู้อยู่ในถ้ำนั้นไหม ?”

หลวงปู่โทน : ก็ท่านอาจารย์ใหญ่ (หลวงปู่เสาร์) ท่านอยู่ข้างใน (เสือ) มันเดินวนเวียนไปมาเหมือนจะหาทางเข้า และมันได้เอาเท้าตะปบที่ข้างประตูด้านซ้าย ซึ่งยังเป็นรอยติดอยู่ที่ถ้ำข้างประตูมาจนถึงทุกวันนี้ ”

หลวงปู่โทน เล่าต่อไปว่า “วันหนึ่ง ตอนใกล้ค่ำ ท่าน (น่าจะเป็นหลวงปู่มั่น - ปฐม) จะให้ขึ้นเขาอีกลูกหนึ่งและจะให้ไปกับท่าน แต่ไม่ได้ขึ้นไปกับท่าน...ภูเขาที่อยู่ในบริเวณแถวๆ นี้ มีหลายลูก ท่านหลวงปู่มั่นท่านเที่ยวขึ้นไปบำเพ็ญสมาธิภาวนาเกือบทุกลูก ท่านเป็นคนกล้ามาก ท่านเล่าว่า ถ้าได้ไปอยู่ในที่เปลี่ยวๆ รู้สึกได้กำลังจิตดีมากในการทำสมาธิ แล้วต่อมาท่าน (ทั้งสององค์) ก็ได้แยกกันที่ภูหล่น”