หมวด พระหล่อ-เหรียญหล่อ-พระปั๊มรูปเหมือน ก่อนปี 2520

รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า

รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า - 3

รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า - 4

รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า - 5

ชื่อร้านค้า	จ่าจีระสิทธิ์ - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	jeerasit (112)
ชื่อพระเครื่อง	รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า
อายุพระเครื่อง	-
หมวดพระ	พระหล่อ-เหรียญหล่อ-พระปั๊มรูปเหมือน ก่อนปี 2520
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	08-6560-4037
อีเมล์ติดต่อ	Tayanrum@hotmail.com
LINE	(คลิ๊กที่นี่เพื่อเพิ่มเพื่อนกับเจ้าของร้าน)
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	อ. - 23 มิ.ย. 2563 - 21:11.17
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	ส. - 29 ส.ค. 2563 - 16:59.37

รายละเอียด
รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า อาจารย์ ของเหล่าโป๊ยเซียนนั้น (( เดิม อยู่ ใน เลี่ยมพลาสติก เก่า ๆ แบน ๆ) สภาพ สวยเดิมครับ เครดิต ภาพ และข้อมูลจาก http://peawyeangtai31.org/gods.html ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า อาจารย์ ของเหล่าโป๊ยเซียนนั้น เดิมแซ่ลี้ (李) ชื่อยื้อ (耳) มีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์โจว (周朝) ( เมื่อประมาณ 4 พันกว่าปีก่อน) เกิดที่หมู่บ้าน ล่าย (瀨鄉) อำเภอขู่ (苦縣) แคว้นฉู่ (楚國) ซึ่งตามประวัติแล้ว องค์ไท้เสียงเหล่ากุง เป็น เทพเบื้องบนลงมาจุติ โดยมารดาของท่านนั้น ตอนอายุ 19 ปี ได้ไปวิ่งเล่นในสวนเห็นผลลี้ เข้า จึงเด็ดลงมารับประทาน หลังจากนั้นท่าน ก็เกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา องค์ไท้เสียงเหล่ากุง อยู่ในครรภ์มารดาของท่านถึง 81 ปี ซึ่งในระหว่างนั้น ท่านสามารถพูดจาสื่อสารโต้ตอบกับมารดาได้ ตลอด มารดาท่านเองก็ถามท่านว่า "ทำไมถึงไม่ยอมออกมาซักที" ท่านก็ตอบไปว่า หากท่านออกมา มารดาจะต้องเสีย ชีวิตเป็นแน่แท้ ถึงกระนั้นมารดาของท่านก็ยืนกรานให้ท่านออกมา หากมารดาจะต้องเสียชีวิต มารดาก็ยอม องค์ไท้เสียง เหล่ากุง จึงได้ตกฟากออกมาทางใต้รักแร้ซ้ายของมารดา เป็นคนที่มีผมขาวโพลนทั้งศีรษะ และได้ชื่อว่า "เหลาจื้อ" (老子) ซึ่ง แปลว่า คนแก่เฒ่ หลังจากนั้น ท่านได้เข้ารับราชการ เป็นบรรณารักษ์ของ หอพระสมุดหลวงแห่งราชสำนักโจว ท่านเป็นผู้มีความเชี่ยว ชาญงาน ด้านจินตกวี และคัมภีร์ต่างๆ จนเป็นที่เลื่องลือ นับถือในสมัยนั้น ท่านไม่ชอบชีวิตหรูหรา ถือหลักปรัชญา ที่ไม่โอ้อวด และไม่ต้องการชื่อเสียง กระทั่งมาถึงสมัยเจียว อ๋อง ปีที่ 23 ราชสำนักเสื่อมโทรม ท่านจึงได้ลาออกจาก ราชการ ไปแสวงหาความวิเวกโดยขี่ควายเขียวไปเรื่อย วันนึงท่านได้เดินทางมาถึงด่านฮ่ำก๊ก (หานกู่กวน: 涵谷關) เมื่อไปถึงประตูเมืองก็เจอกับนายด่านคนหนึ่ง ซึ่งนาย ด่านผู้นั้น เมื่อเจอกับเหลาจื้อก็จำท่านได้ ด้วยความชื่นชม และปิติดีใจ นายด่านผู้นั้นจึงเอ่ยปากขอกับท่านเหลาจื้อว่า “ท่านเหลาจื้อ ไหนๆท่านก็จะไปบำเพ็ญเพียรภาวนาแล้ว ขอ ได้โปรดแต่งหนังสือสักเล่ม เพื่อเป็นประโยชน์แก่คนรุ่นหลัง ด้วยเถิด” ท่านเหลาจื๊อจึงได้แต่งหนังสือ ที่มีชื่อว่า “เต๋า เต็ก เก็ง” (แปลว่า คัมภีร์ศีลธรรม) ขึ้นมา เป็นคัมภีร์ซึ่ง รวมบทต้น และบทปลายทั้งหมด ได้ 81 บท มีความยาว ประมาณ 5,000 คำอักษร มอบให้แก่นายด่าน แล้วก็เดิน ทางต่อไป นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ไม่มีผู้ใดทราบอีกเลย ว่าท่านไปอยู่ ณ แห่งหนตำบลใด

รายละเอียด

รูปเหมือนปั๊ม ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า

อาจารย์
ของเหล่าโป๊ยเซียนนั้น

(( เดิม อยู่ ใน เลี่ยมพลาสติก เก่า ๆ แบน ๆ)

สภาพ สวยเดิมครับ

เครดิต ภาพ และข้อมูลจาก

http://peawyeangtai31.org/gods.html

ไท้เสียงเหล่ากุง เจ้าสำนักศาสดาเต๋า อาจารย์
ของเหล่าโป๊ยเซียนนั้น เดิมแซ่ลี้ (李) ชื่อยื้อ
(耳) มีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์โจว (周朝) (
เมื่อประมาณ 4 พันกว่าปีก่อน) เกิดที่หมู่บ้าน
ล่าย (瀨鄉) อำเภอขู่ (苦縣) แคว้นฉู่ (楚國)

ซึ่งตามประวัติแล้ว องค์ไท้เสียงเหล่ากุง เป็น
เทพเบื้องบนลงมาจุติ โดยมารดาของท่านนั้น ตอนอายุ 19 ปี ได้ไปวิ่งเล่นในสวนเห็นผลลี้
เข้า จึงเด็ดลงมารับประทาน หลังจากนั้นท่าน
ก็เกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา
องค์ไท้เสียงเหล่ากุง อยู่ในครรภ์มารดาของท่านถึง 81 ปี ซึ่งในระหว่างนั้น ท่านสามารถพูดจาสื่อสารโต้ตอบกับมารดาได้ ตลอด มารดาท่านเองก็ถามท่านว่า "ทำไมถึงไม่ยอมออกมาซักที" ท่านก็ตอบไปว่า หากท่านออกมา มารดาจะต้องเสีย ชีวิตเป็นแน่แท้ ถึงกระนั้นมารดาของท่านก็ยืนกรานให้ท่านออกมา หากมารดาจะต้องเสียชีวิต มารดาก็ยอม องค์ไท้เสียง เหล่ากุง จึงได้ตกฟากออกมาทางใต้รักแร้ซ้ายของมารดา เป็นคนที่มีผมขาวโพลนทั้งศีรษะ และได้ชื่อว่า "เหลาจื้อ" (老子) ซึ่ง แปลว่า คนแก่เฒ่
หลังจากนั้น ท่านได้เข้ารับราชการ เป็นบรรณารักษ์ของ หอพระสมุดหลวงแห่งราชสำนักโจว ท่านเป็นผู้มีความเชี่ยว ชาญงาน ด้านจินตกวี และคัมภีร์ต่างๆ จนเป็นที่เลื่องลือ นับถือในสมัยนั้น ท่านไม่ชอบชีวิตหรูหรา ถือหลักปรัชญา ที่ไม่โอ้อวด และไม่ต้องการชื่อเสียง กระทั่งมาถึงสมัยเจียว อ๋อง ปีที่ 23 ราชสำนักเสื่อมโทรม ท่านจึงได้ลาออกจาก ราชการ ไปแสวงหาความวิเวกโดยขี่ควายเขียวไปเรื่อย

วันนึงท่านได้เดินทางมาถึงด่านฮ่ำก๊ก (หานกู่กวน: 涵谷關) เมื่อไปถึงประตูเมืองก็เจอกับนายด่านคนหนึ่ง ซึ่งนาย ด่านผู้นั้น เมื่อเจอกับเหลาจื้อก็จำท่านได้ ด้วยความชื่นชม และปิติดีใจ นายด่านผู้นั้นจึงเอ่ยปากขอกับท่านเหลาจื้อว่า “ท่านเหลาจื้อ ไหนๆท่านก็จะไปบำเพ็ญเพียรภาวนาแล้ว ขอ ได้โปรดแต่งหนังสือสักเล่ม เพื่อเป็นประโยชน์แก่คนรุ่นหลัง ด้วยเถิด” ท่านเหลาจื๊อจึงได้แต่งหนังสือ ที่มีชื่อว่า “เต๋า เต็ก เก็ง” (แปลว่า คัมภีร์ศีลธรรม) ขึ้นมา เป็นคัมภีร์ซึ่ง รวมบทต้น และบทปลายทั้งหมด ได้ 81 บท มีความยาว ประมาณ 5,000 คำอักษร มอบให้แก่นายด่าน แล้วก็เดิน ทางต่อไป นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ไม่มีผู้ใดทราบอีกเลย ว่าท่านไปอยู่ ณ แห่งหนตำบลใด