ประวัติหลวงปู่บุญหนา ธมมทินโน

หลวงปู่บุญหนา  ธมฺทินฺโน

วัดป่าโสตถิผล  อ.พรรณานิคม  จ.สกลนคร

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

หลวงปู่บุญหนา  ธมฺมทินฺโน
วัดป่าโสตถิผล
บ้านหนองโดก  ตำบลช้างมิ่ง 
อำเภอพรรณานิคม  จังหวัดสกลนคร

                     พระอาจารย์บุญหนา  ธมฺมทินฺโน  บรรพชาเป็นสามเณร  ปฏิบัติอุปัฏฐากครูอาจารย์อยู่ถึง ๑๒ ปี  โดยเฉพาะอยู่กับพระอาจารย์อ่อน  ญาณสิริ  ศิษย์ผู้ใหญ่รูปหนึ่งของท่านพระอาจารย์มั่น  ภูริทตฺตเถร  ในช่วงที่ท่านเป็นสามเณรอยู่กับพระอาจารย์อ่อนนั้น  ท่านเคยไปกราบนมัสการท่านพระอาจารย์มั่น  ณ  วัดป่าบ้านหนองผืออยู่เสมอ ๆ  ท่านเล่าว่า  สาเหตุที่ได้บวชเป็นสามเณรอยู่กับพระอาจารย์อ่อนนั้น  เพราะอาจารย์อ่อนท่านเดินธุดงค์มาพักหาความสงบวิเวกอยู่ที่บริเวณป่าช้าบ้านหนองโดก (ปัจจุบันคือวัดป่าโสตถิผลหรือวัดป่าบ้านหนองโดก)  ตอนนั้นท่านบวชเป็นสามเณรแล้ว  แต่เป็นฝ่ายมหานิกาย  ได้ ๔ พรรษา  พักอยู่วัดแจ้ง  บ้านหนองโดก  เป็นวัดบ้านของท่านเอง  และไม่ไกลจากป่าช้าที่พระอาจารย์อ่อนไปพักอยู่นั้นมากนัก  ประกอบด้วยตัวท่านเองมีความเลื่อมใสการปฏิบัติอยู่แล้ว  จึงเป็นโอกาสให้ท่านสนใจไปฟังการอบรมภาวนาและอุปัฏฐากใกล้ชิกกับพระอาจารย์อ่อนตั้งแต่นั้น  ภายหลังจึงเปลี่ยนเป็นสามเณรฝ่ายธรรมยุตและติดตามพระอาจารย์อ่อนเรื่อยมา
                     ท่านเล่าต่อไปว่า  ตอนที่ไปกราบนมัสการท่านพระอาจารย์มั่น  ณ  วัดป่าบ้านหนองผือครั้งแรกก็ไปกับพระอาจารย์อ่อนผู้เป็นพระอาจารย์ของท่าน  พร้อมกับสามเณรอีกรูปหนึ่ง (จำชื่อไม่ได้) และญาติโยม ๔-๕ คน  ออกจากวัดผ่าบ้านหนองโดกหลังฉันจังหันเหสร็จประมาณ ๓ โมงเช้า  โดยเดินมุ่งหน้าสู่เทือกเขาภูพานที่อยู่ทางทิศใต้ของหมู่บ้นหนองโดก  ผ่านไปทางบ้านโคกกะโหล่งหรือบ้านคำแหวปัจจุบัน  แล้วปีนเขาขึ้นสู่ถ้ำน้ำหยาด  อันเป็นที่พักแห่งหนึ่งของคนเดิน  คณะของท่านก็เดินตามทางนั้นไปเรื่อย ๆ ใช้เวลานานพอสมควร  จึงไปถึงที่พักของคนเดินทางอีกแห่ง  ตรงนั้นเป็นลำห้วยเล็ก ๆ อยู่ฟากเขาใกล้บ้านหนองผือ  น้ำใสเย็นไหลตลอดแ  ชื่อว่าห้วยหมากกล้วย  ถึงช่วงนี้พระอาจารย์อ่อนผู้เป็นหัวหน้าจึงพูดขึ้ยอย่างเย็น ๆ ว่า "เอาล่ะ  ถึงที่นี่แล้ว  ให้พักผ่อนเอาแฮงสาก่อน...." และพระอาจารย์ก็รับผ้าอาบจากสามเณรเอามาพับครึ่งแล้วปูลงบนพลาญ (ลาน) หิน  เสร็จแล้วท่านก็นั่งลงขัดสมาธิหลับตา  ซึ่งเป็นการพักเหนื่อยตามวิธีของท่าน  สำหรับสามเณรพร้อมญาติโยมที่ไปด้วยต่างแยกาย้ายหาที่พักเหนื่อย  โดยการหามุมสงบทำสมาธิของแต่ละคนไปตามอัธยาศัย  จนตะวันบ่ายคล้อยอากาศเริ่มเย็นสบาย  จึงพากันออกจากสมาธิแล้วเตรียมเดินทางต่อไป
                     ท่านเล่าต่อไปอีกว่า  ถึงวัดป่าบ้านหนองผือเวลาประมาณบ่าย ๓ โมง  พอเข้าไปภายในบริเวณวัดของท่าน  รู้สึกว่าร่มรื่นสงบเงียบเหมือนกับไม่มีพระเณร  แต่ลานวัดสะอาด  เห็นแล้วพลอยทำให้จิตใจท่านสงบเย็นไปด้วย  ดูสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ภายในวัดก็จัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยดีมาก  เดินไปอีกหน่อยหนึ่ง  เห็นพระเณรกำลังทำกิจวัตรกวาดลานวัดด้วยไม้คนตาด  ส่วนพระอาจารย์อ่อนพร้อมคณะก็เข้าไปกราบนมัสการท่านพระอาจารย์มั่นที่บนกุฏิท่าน  เสร็จแล้วกลับลงมาไปกาที่พักปัดกวาดลานวัด  ตักน้ำใช้น้ำฉันจ