ยันต์กันภัย หลวงพ่อโอภาสี บางมด

   หลวงพ่อโอภาสี เป็นอดีตพระเกจิอาจารย์รุ่นเก่า ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งใน “พระดี-พระแท้” ที่ยึดมั่นในแนวทางปฏิบัติที่ชัดเจนในการ “บูชาไฟ” ถวายเป็นพุทธบูชา ซึ่งสืบทอดตามครูบาอาจารย์ของท่านคือ สมเด็จพระบรมครู หลวงพ่อเขาสาริกา หรือ หลวงพ่อกบ วัดเขาสาริกา อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี ที่ยึดแนวการบูชาไฟถวายเป็นพุทธบูชามาจวบจนมรณภาพ
   หลายคนอาจสงสัยว่า การเผาทุกสิ่งทุกอย่างที่ญาติโยมนำมาถวาย ไม่เว้นทรัพย์สิน เงินทอง หมายความว่าอย่างไร จากการสอบถามผู้รู้และศิษย์ใกล้ชิด (สมัยยังมีชีวิตอยู่) อย่างเช่น นางเฉลียง สุนทราคม ลูกสาวคนโตของ หลวงพ่อชื้น อริยธัมโม แห่งวัดปฐมเทศนาอรัญวาสี (เขาพลอง) อ.เมือง จ.ชัยนาท ซึ่งเป็นศิษย์สายตรงได้อธิบายว่า เป็นอุบายธรรมอย่างหนึ่งของหลวงพ่อกบ และหลวงพ่อโอภาสี สะท้อนให้เห็นการเผากิเลสในใจของมนุษย์ หากคนเราไม่ยึดติดกับสิ่งใด ๆ รวมทั้งเงินทอง ข้าวของมีค่า แล้วก็ย่อมพบทางสว่างแห่ง “ธรรมะ” ได้โดยง่ายนั่นเอง เพราะมนุษย์ส่วนใหญ่มีกิเลส คือ โลภ โกรธ หลง อยู่ในจิตใจ การสละของรักของหวงอย่างไม่อาลัยอาวรณ์เป็นสิ่งที่ทำได้ยากเย็นยิ่งนัก
   สมัยหลวงพ่อโอภาสีมีชีวิตอยู่ ท่านไม่เคยยินดียินร้ายกับทรัพย์สิน เงินทอง ลาภยศ สรรเสริญ แต่ประการใด วัตถุมงคลส่วนใหญ่ของท่านลูกศิษย์จะทำไปให้ท่านปลุกเสกทั้งสิ้น
   หนึ่งในของขลัง-ของดีของหลวงพ่อโอภาสีที่ได้รับความนิยมกันมากในยุคต้น ๆ ก็คือ ยันต์พุทธมนต์ หรือยันต์กันภัย (ภาษาชาวบ้านเรียกสมัยนั้น) ต้นกำเนิดเกิดขึ้นในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 (พ.ศ.2482-2485) ตอนนั้น หลวงพ่อโอภาสี ออกจากวัดบวรนิเวศไปจำพรรษาที่วัดพิชัยญาติย่านฝั่งธนบุรี อาศัยหลับนอนในห้องเล็ก ๆ บนพระปรางค์ในวัด ด้วยแนวประพฤติปฏิบัติที่ไม่เหมือนใคร เป็นที่ฮือฮาให้ชาวบ้านย่านใกล้เคียงมาก ช่วงสงครามมีเครื่องบินมาทิ้งระเบิดฝั่งธนบุรีและฝั่งพระนคร ชาวบ้านไปนิมนต์หลวงพ่อไปหลบภัยที่อื่น
   ท่านบอกว่า “จะกลัวไปทำไม มนุษย์เกิดมาแล้วถึงเวลาก็ตายเหมือนกัน” และไม่ยอมออกจากวัด เครื่องบินก็บินมาทิ้งระเบิดทุกวัน จนชาวบ้านพาไปขอของดีจากท่าน ท่านก็เมตตาเขียนคาถาประจำตัวของท่านคือ “อิติสุคะโต อะระหังพุทโธ มะโมพุทธายะ ปะฐะวีคงคง พระภุมมะเทวา ขะมามิหัง” ใส่เศษกระดาษให้ไปแจกกันและกำชับให้หมั่นท่องหมั่นสวดทุกวัน จะแคล้วคลาดปลอดภัย  เป็นที่ฮือฮากันมาก ย่านนั้นไม่โดนระเบิดเลย เครื่องบินบินเลยไปทิ้งฝั่งพระนครกันหมด ชาวบ้านเชื่อว่า บารมีหลวงพ่อช่วยปัดลูกระเบิดไปที่อื่นได้ จึงเป็นที่มาของ “ยันต์กันภัย” แต่บัดนั้น ส่วนใหญ่เขียนด้วยลายมือหลวงพ่อทั้งสิ้น
   ต่อมาลูกศิษย์ต้องการกันมาก เจ้าของโรงพิมพ์ที่เป็นลูกศิษย์ (น่าเป็นเจ้าของโรงพิมพ์ย่านถนนข้าวสาร) จัดพิมพ์ใบคาถานี้มาให้ท่านไว้แจกผู้ศรัทธา (ประมาณปี 2485 เป็นต้นมา) จำนวนไม่แน่นอน ยุคแรกเป็นกระดาษสีน้ำเงิน (สีเดียว) ก่อนจะเปลี่ยนเป็น 2 สี คือ สีแดงและน้ำเงิน สีแดงก็มีแต่น่าจะเป็นยุคหลัง ๆ ก่อนท่านมรณภาพไม่นานนัก ด้านหน้าเป็นคาถา “อิติสุคะโต อะระหังพุทโธ มะโมพุทธายะ ปะฐะวีคงคง พระภุมมะเทวา ขะมามิหัง” คาถาประจำตัว ด้านหลังมีทั้งภาษาไทย จีน อังกฤษ แขก มอญ ซึ่งได้รับความนิยมกันมากในสมัยนั้น
   นอกจากนี้ยังมีลูกศิษย์เจ้าของโรงงานพลาสติกและเจ้าของโรงหล่อทำแผ่นคาถาแบบพลาสติก (สีแดง) และโลหะ (ทองเหลือง ทองแดง ตะกั่ว ฯลฯ) มาถวายเพิ่มเติมในภายหลังอีกจำนวนหนึ่งด้วย มีไม่มากนัก ส่วนใหญ่ประเภทพลาสติกแจกเฉพาะคนใกล้ชิดและกรรมการวัดเท่านั้น
   ปัจจุบันยันต์กระดาษ หรือยันต์กันภัย ซึ่งเป็นพุทธมนต์ของหลวงพ่อโอภาสีนี้ของแท้ ๆ หายาก แต่ยังพอมีให้เห็นตามแผงพระเครื่องได้บ้าง ราคาแล้วแต่สภาพ การพิจารณาต้องดูจากเนื้อกระดาษ อายุ ความเก่า ตัวหนังสือและแหล่งที่มาเป็นสำคัญ