เล่าเรื่อง พ่อท่านจันทร์ วัดทุ่งเฟื้อ ตอนพรื้อโหม๋สู้...จับจง

พ่อท่านจันทร์ สุเมโธ  วัดทุ่งเฟื้อ ตอนพรื้อโหม่สู้ ...จับจง

พ่อท่านจันทร์ สุเมโธ  วัดทุ่งเฟื้อ จ.นครศรีธรรมราช เป็นพระสงฆ์อีกรูปหนึ่งที่ข้าพเจ้า หนึ่ง สมุทรสาคร

มีความศรัทธามา ตั้งแต่ครั้งยังเป็นเด็ก เพราะได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับกฎแห่งกรรมเล่มหนึ่ง

ได้กล่าวถึงพ่อท่านไว้สั้นๆ แต่ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจแล้ว (ตอนนั้นยังไม่เห็นรูปพ่อท่าน)

ต่อมาได้อ่านประวัติและเห็นรูปพ่อท่านจากสื่อต่างๆ เช่นหนังสือลานโพธิ์ และสื่อออนไลน์ต่างๆ ข้าพเจ้ายิ่งประทับใจ

ทั้งในประวัติปฏิปทาและโดยเพาะรูปลักษณะของพ่อท่าน  ที่มีลักษณะผอม สูง ใบหูใหญ่

ดวงตามีทั้งตบะบารมี และความเมตตาอยู่ในที ข้าพเจ้าจึงอยากรวบรวมเรื่องราวของพ่อท่าน

ที่ไม่ได้มีลงไว้ตามหนังสือเล่มไหน แต่เกิดจากการบอกเล่าของผู้ที่ได้สัมผัสกับพ่อท่านเอง  

เพื่อบันทึกไว้ไม่ให้เรื่องราวสูญหาย

และเพื่อเพิ่มศรัทธาแด่ทุกๆท่านที่อยากรู้เรื่องราวของพระอริยสงฆ์อีกท่านหนึ่ง  พ่อท่านจันทร์  วัดทุ่งเฟื้อ...

เรื่องเล่าเรื่องนี้นี้ถ่ายทอดโดยคุณแดง อารยัน

   ในสมัยที่ลุง..ของผมยังเล็กๆชอบไปวิ่งเล่น ซุกซนในวัดทุ่งเฟื้อ เป็นประจำ..

เพราะสมัยก่อน..เด็กๆ จะมีความผูกพันกับวัดมาก..บางคนก็ไป..อยู่วัดเผื่อคอยช่วยเหลือพระภิกษุสงฆ์

บางก็อยู่เป็นประจำ..บางคนก็ตามญาติๆพี่บวชเป็นพระ..

เย็นวัน หนึ่ง..ขณะที่เด็กวัดกำลังเล่นกันสนุกสนาน..

พ่อท่านจันทร์..บอกเด็กวัดว่า..

: โหม๋สู้..เล่นอ้ายไหร กันแถวนี้   (พวกเธอมาเล่นอะไรกันแถวนี้)

; นุ๊..นุู๊..ไปจับต่ะ จงวิ่งผ่านอยู่นุ๊ !!  (โน่น โน่น ไปจับซะ กระจงวิ่งผ่านอยู่โน่น)

เด็กวัด ฟังพ่อท่านไปพลางแถมกล้าๆกลัว..แต่ก็รู้ว่าพ่อท่านใจดี

: ไหนๆ..พ่อท่าน..ตัวอ้ายไหร???

พ่อท่าน : วิ่งอยู่แรกเดียวนิ   (วิ่งอยู่เมื่อตะกี้)

ทันใดนั้น..หนึ่งในเด็กวัด ตะโกนดังๆออกมา..

: นู๊ๆ..นู๊ๆ..วิ่งอยู่งั้น..

เด็กวัดพอได้ยินเสียงเพื่อน บอกเช่นนั้น..

ก็วิ่งกรู..กันไปจับ อย่างสนุก สนาน..

สักพักใหญ่..หนึ่งในเด็กก็วิ่ง #คลุบจง ได้..

แต่หลังจากดีใจ..เด็กวัดต่างก็งง..เพราะ

#จงที่คลุบได้ ..กลายเป็น #ปลีกล้วย

คนที่คลุบได้..ยิ่งงงใหญ่.

: แรกเดียวนิ ตอนกูจับได้..มันยังดิ้นอยู่เหล๋ย ??

เด็กวัดทั้งหมด ก็เดินพา #ปลีกล้วย แทนที่จะ #อุ้มจง

ไปหาพ่อท่านจันทร์..ด้วยความงุนงงและสงสัย..

: ไหนล่ะพ่อท่าน จง โว่ !!#มันปลีกล้วย ! !

พ่อท่านจันทร์ ไม่พูดอะไร ได้แต่อมยิ้ม :)

ก่อนจะเดินจากไปพร้อม..ทิ้งท้ายไว้ว่า..

...พรือโหม๋สู้ หนุกกันม้าย จับจง  (เป็นอย่างไรบ้างพวกเธอ สนุกกันไหมจับกระจง)

#ขอนุญาติ ใช้ภาษาถิ่น ในการเล่านะคับ

จง = กระจง (สัตว์ชนิดหนึ่ง ปัจจุบัน หา ยาก)

เรื่องเล่านี้ข้าพเจ้าหนึ่ง สมุทรสาคร ได้รับอนุญาตเผยแพร่จาก คุณแดง อารยัน  เรียบร้อยแล้ว กราบขอบพระคุณมากครับ