กุมารเณรแก้ว พ่อท่านเวาะห์

..จุดกำเนิดบ่อเกิดกุมารเณรแก้ว..................

......ประวัติภาคพื้นดิน........ตามคำบอกเล่าของท่านพระครูโอภาส(อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าข้าม พุนพิน สุราษฏร์ธานี) ซึ่งถ่ายทอดโดยพราหมณ์ปู่ไชยา ท่านเล่าให้ฟังว่าเมื่อประมาณปี ๒๔๙๕ ท่านผู้พันหนวดแดง(ขุนพันธรักษ์ ราชเดช) นำพาคณะอันประกอบไปด้วย หลวงพ่อคง,พระอาจารย์นำ,อาจารย์ชุม ไชยคีรี,ผู้พันเที่ยง ได้เดินทางไปที่เนินเขาหลังสวนสราญรมณ์ พุนพิน สุราษฏร์ เพื่อไปขุดหาของดี(ยุคนั้นเป็นที่รู้กันดีในภาคใต้ว่าทีมนี้จะตระเวณหาของดี ของศักดิ์สิทธิ์ ในท่าศาลา พระวัดนอก(ของวัดท่าสูง),วัดนางตรา ก็โดนขุด) โดยในทีมงานจะมีคนทรง เมื่ออยากรู้เรื่องอะไร ก็จะเชิญเทวดาลงมาประทับทรงเพื่อสอบถาม(บ่อเกิดจตุคามก็มาจากการทรง) ของดีที่ทางคณะเดินทางไปเนินเขาสราญรมณ์ เมื่อเชิญเทวดาลงมาประทับแล้ว ท่านก็บอกว่าให้ไปขุดแล้วจะได้สุดยอดของของดี เมื่อทีมงานทำการขุด(ท่านพระครูโอภาส ก็อยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย)ก็ไปเจอกระดูกที่แปรเปลี่ยนเป็นพระธาตุเป็นแก้วใส ทางทีมงานก็ขุดขึ้นมาทั้งหมด เมื่อได้ของดีดังที่เทวดาบอกแล้ว ทางคณะก็เดินทางกลับนครศรีธรรมราช
....เมื่อทางคณะของผู้พันหนวดแดง เดินทางกลับนคร ก็แวะบ้านหมอยาแถวๆคลองปากพยิง ทำการคาดแพกันในน้ำ แล้วทำพิธีหุงยาอายุวัฒนะตามสูตรของเขาอ้อ โดยใช้มวลสารต่างๆที่เสาะหากันมารวมทั้งผงเณรแก้วที่ไปเอามาจากสุราษฏร์ เมื่อทำพิธีกันเสร็จเรียบร้อย ก็จัดสรรแบ่งๆกันในหมู่คณะ (เหตุการณ์ในตอนนี้ พราหมณ์ปู่ไชยาไปสอบถามคุณนายประไพ(ภรรยาพันโทเที่ยง)
......ภาคเหนือมิติ(โปรดใช้พิจาณญานในการชม)........ท่านพระครูโอภาส(อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าข้าม พุนพิน)เล่าให้พราหมณ์ปู่ไชยาฟังว่า "เทวดาที่ลงประทับทรงคณะของอาจารย์ชุม โดยบอกว่าตนเป็นผู้ดูแลสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ฝังอยู่ใต้ดินที่เนินเขาหลังสวนสราญรมณ์ โดยบอกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ว่านี้แต่เดิมเป็นสามเณรทางภาคเหนือ สามเณรท่านนี้เป็นผู้มีอภิญญา แตกฉานในธรรมะ เมื่อออกพรรษา ท่านก็ปรารถนาจะจาริกธุดงค์มากราบพระบรมสารีริกธาตุตามสถานที่ต่างๆ ตลอดทางที่ท่านจาริกมานั้นก็จะมีผู้คนมาสอบถามไขข้อธรรมะ ท่านก็ตอบได้อย่างกระจ่างแจ้ง จนเป็นที่รักใคร่ของผู้คนตลอดทั้งเทวดา ท่านจาริกมาถึงพระบรมธาตุนครศรีธรรมราช เมื่อได้กราบใหว้จนเป็นที่พอใจแล้ว ท่านก็เดินทางกลับ โดยเดินจาริกไปเรื่อยๆ เมื่อมาถึงเนินเขาหลังสวนสราญรมย์ อ.พุนพิน จ.สุราษฏร์ธานี ท่านก็พิจารณาละสังขารลงณ.ที่นั้น ........จะเท็จจริงอย่างไรไม่ทราบได้ แต่อย่างน้อยเมื่อทีมงานขุดหาตามที่เทวดาบอก ก็เจอกระดูกที่แปรเปลี่ยนเป็นพระธาตุจริงๆ
.....ภาคสำรวจและค้นหา......เมื่อพราหมณ์ปู่ไชยาได้ฟังความจากท่านพระครูโอภาส ก็เกิดศรัทธาอยากติดตามค้นหา ก็ได้เดินทางมาวัดเขาอ้อ จ.พัทลุง เวียนเข้าเวียนออกอยู่หลายปี ก็ไม่มีใครรู้ประวัติในส่วนนี้ เป็นเวลาเกือบ ๑๐ ปี ที่พราหมณ์ปู่ไชยาเดินทางเส้น สุราษฏร์-พัทลุง เวียนเข้าสายเขาอ้อทุกวัดเพื่อเสาะหาผู้รู้ประวัติและอัฐิธาตุของเณรแก้ว ด้วยความศรัทธาแต่ก็ไม่เป็นผล จนมาวันหนึ่งเมื่อราวๆปี ๔๐ ด้วยเหตุบังเอิญที่พราหมณ์ปู่ไชยาได้เดินทางมานครและได้รู้จักกับนายวิรัช และได้พูดคุยเล่าความกัน นายวิรัชมีความรู้จักและสนิทสนมกับคุณนายประไพซึ่งเป็นภรรยาของพันโทเที่ยง นายวิรัชจึงได้อาสาพาพราหมณ์ปู่ไชยาไปเที่ยวบ้านคุณนายประไพ
เมื่อไปถึงบ้านคุณนายประไพ ก็ได้ต้อนรับอย่างดีจากเจ้าบ้าน สอบถามเล่าความกันจนเข้าใจ คุณนายก็ยกของเก่าๆมากมายมาให้ดูชม (ของที่บ้านเยอะมาก เพราะสามี(พันโทเที่ยง)เป็นคนสนิทติดตามขุนพันธ์ มีหน้าที่คอยจัดสถานที่เวลาขุนพันธ์ไปทำพิธีที่ไหน และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เมื่อคุณนายยกกระปุกเณรแก้วหลายๆกระปุกมาให้ชม ซึ่งมีทั้งแบบที่ยังอยู่ในรูปเดิมๆและรูปที่แปรเปลี่ยนไปผสมเป็นมวลสารเพื่อการสร้างวัตถุมงคล ก่อนกลับพราหมณ์ปู่ไชยาก็เอ๋ยปากขอผงเณรแก้วเพื่อจะได้นำมาผสมทำพระหรือวัตถุมงคลต่างๆ

.....ภาคพิสูจน์หาความจริง(โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน)......เป็นธรรมดาของผู้มีวิชา เมื่อได้ของมาก็ต้องพิสูจน์หาหลักฐานความเป็นมาเพื่อให้มีความกระจ่างยิ่งขึ้น พราหมณ์ปู่ไชยาก็เหมือนกัน เมื่อได้ผงเณรแก้วมาแล้วก็ทำพิธีเชิญเทพเทวา กำหนดจิตขอนิมิตรจากเทวดา ก็ปรากฏเป็นรูปเณรนั่งพนมมือ มีผิวพรรณที่เปล่งปลั่งสวยงาม เห็นแล้วเป็นที่น่าเลื่อมใสอย่างยิ่ง
....ภาคลงมือทำ.........เมื่อพิสุจน์จนมั่นใจแน่นอนแล้ว เณรแก้วนี้มีตัวมีตนจริง ก็เลยขอทำเป็นรูปหล่อเพื่อให้คนได้บูชา การหล่อก็ต้องไปทำการหล่อในสำนักที่เป็นผู้เปิดประเด็นมาก็คือ วัดเขาอ้อ พราหมณ์ปู่ไชยาจึงไปทำการหล่อที่วัดเขาอ้อ โดยเขียนที่ฐานด้านหลังว่า"อาศรมเณรแก้ว"หล่อเสร็จแล้วก็ถวายให้ทางวัดไป(จำนวนไม่เกิน ๑๐๐ องค์)
......ภาคปาฏิหาริย์(โปรดใช้พิจารณญานในการเชื่อ).....ในการหล่อรูปเหมือนกุมารสามเณรแก้ว มีตัวหลักอีกอย่างหนึ่งที่ฝังไว้ใต้ฐาน(นอกเหนือไปจากอัฐิธาตุของสามเณรแก้ว)ก็คือ"ตะกรุดกำเนิดเทวดา" เพราะเมื่อทำมาเป็นรูปเป็นองค์แล้ว ก็ต้องทำพิธีเชิญเทวดาให้ลงมาสถิตย์ที่องค์รูปเหมือน ขั้นตอนในการทำตะกรุด หากมีความศักดิ์สิทธิ์มีความเข้มขลัง เทวดาท่านรับรู้ ท้องฟ้าเบื้องบนจะมีการเปลี่ยนแปลง ฝนฟ้าตก-ฟ้าร้องคำราม ยิ่งเทพเบื้องสูงลงมา ฝนจะตกอย่างถล่มทลาย เมื่อปี ๒๕๕๕ ตอนที่พราหมณ์ปู่ไชยาทำพิธีหล่อรูปเหมือนองค์กุมารเณรแก้วนี้ ก็เป็นเช่นนั้น เมื่อเริ่มพิธีบวงสรวง ทั้งฝนทั้งฟ้าเทกระหน่ำลงมา ฟ้าผ่าหม้อแปลงไฟข้างโรงงาน จนไฟดับไปทั้งหมู่บ้าน พราหมณ์ปู่ไชยาก็โทรศัพท์มาหาพ่อท่านเวาะ บอกว่าเทไม่ได้แล้ว ทั้งฝนทั้งฟ้ากระหน่ำลงมา น้ำก็เริ่มท่วม ช่างกลัวกันหมด พ่อท่านก็บอกไปว่าไม่เป็นไรสักพักฝนก็จะหยุด ให้ทำพิธีต่อไปได้ และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ องค์กุมารเณรแก้วที่หล่อมาให้พ่อท่านเวาะ มีทั้งหมด ๑๔๘ รูป(พราหมณ์ปู่ให้เรียกสรรพนานว่า"รูป") เอกลักษณ์คือห่มผ้าเหลือง เหน็บลูกขวาน และตอกโค๊ต"เวาะ"และตัวเฑาะว์ ที่ฐานข้างหลัง(ยกเว้น ๕๐ รูปแรกที่อยู่ในพิธีใหว้ครู ๒๓มิย.๒๕๕๕ จะไม่ได้ตอกโค๊ต
.....ภาคสรุปความ.....แสดงว่า"กุมารเณรแก้ว"มีตัวตน โดยในอดีตชาติเกิดเป็นคนในวรรณะชั้นสูงทางภาคเหนือของประเทศไทย และมีความเลื่อมใสศรัทธาในบวรพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า จึงได้บรรพาชาเป็นสามเณร เมื่อบรรพชาเป็นสามเณรแล้วก็มีความรู้แตกฉานในธรรม และได้จาริกธุดงค์ไปนมัสการพระบรมธาตุตามสถานที่ต่างๆจนล่วงเลยมาถึงพระธาตุเมืองนครศร๊ และได้เดินทางไปสุราษฏร์ พักที่เนินเขาหลังสวนสราญรมย์ อ.พุนพิน และได้ละสังขารที่นั่น เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นการเปิดประเด็นโดยพระคณาจารย์สายเขาอ้อ นำโดยอ.คง,อ.นำ.อ.ชุม.ขุนพันธรักษ์.พันตำรวจโทเที่ยง ในยุคที่ตระเวณหามวลสารศักดิ์สิทธิ์ต่างๆเพื่อมาทำวัตถุมงคล และได้ต่อยอดมาเป็นรูปหล่อขนาดบูชาพิมพ์พนมมือ โดยพราหมณ์ปู่ไชยา บ้านท่าข้าม อ.พุนพิน จ.สุราษฏร์ธานี ผู้มีความศรัทธามุ่งมั่นในศาสตร์ลี้ลับนี้อย่างแรงกล้าถึงขั้นไปมอบตัวเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อคล้อย วัดถ้ำเขาเงิน อ.หลังสวน จ.ชุมพร(ปรมาจารย์สายเขาอ้ออีกรูปในยุคนั้น)ตั้งแต่อายุประมาณ ๑๓ ปี
.....ภาคการบูชา.....ใครที่มีรูปหล่อเณรแก้ว ไว้บูชา ควรจะบูชาเหมือนท่านเป็นสามเณรรูปหนึ่ง(ถือศีล๑๐) ควรวางในที่อันควร ที่ๆสะอาด(เทวดาจะไม่ชอบที่สกปรก) หากจะวางปนกับกุมารอื่น ก็ต้องวางให้สูงกว่า หรือให้วางบนพาน การถวายของ ปกติวางน้ำสะอาดสักแก้วก็ได้ เพราะท่านเป็นเทพเป็นเทวดา จะไม่ทานของหยาบ ท่านจะอาศัยบุญเราโดยการอนุโมทนาบุญกับเราเมื่อเราทำบุญ ดังนั้นการที่ถูกก็คือต้องหมั่นใหว้พระสวดมนต์ ใส่บาตร ทำความดีตามโอกาสที่อำนวยโดยกล่าวบอกให้ท่านรับรู้ทุกครั้งที่เราทำความดี แล้วสิ่งดีๆจะเกิดกับคนที่ได้บูชาอย่างแน่นอน
....ภาคคาถาบูชา.....หากมีเวลาก็ใหว้พระสวดมนต์เช้า-เย็น หรือก่อนนอน ตามปกติ หรือหากไม่มีเวลาก็สวดคาถาบูชาย่อๆว่า"นะมะพะทะ ปาสุอุชา นะโมพุทธายะ"