1111111.111111--ขอขอบคุณท่านประธานฯและพี่ๆน้องๆเราทุกคนที่แสดงความเป็น ห่วงผม

1111111.111111-- ขอขอบคุณท่านประธานฯและพี่ๆน้องๆเราทุกคนที่แสดงความเป็น ห่วงผม_จริงๆแล้วผมเจ็บไหล่ขวาก่อนอาจารย์ถวัลย์ตายประมาณหนึ่ง อาทิตย์_เพราะเริ่มเซ็นพระฯ60ปีเซ็นได้แค่สองร้อยกว่าองค์เท่านั้นอาการ เริ่มออก_พอดีพี่หวันตายจึงหยุดรีบเดินทางลงกรุงเทพฯ_ตลอดงานศพทั้งเหนื่อย และเศร้าหมองออกอาการเครียดด้วย_จึงทำให้อาการเจ็บปวดเพิ่มมากขึ้นจนรู้สึก ไม่ดีมากๆแต่ก็ต้องอดทน_หลังเก็บกระดูกพี่หวันเสร็จรีบกลับวัด_งานที่ลูก ศิษย์วัดทำกันอยู่เดินหน้าต่อไม่ได้เพราะแบบร่างไม่มี_จึงมีเรื่องที่จะต้อง ทำต่อต้องจัดการมากเหลือเกิน_พักผ่อนน้อย_แถมยังไม่ยอมหยุดเซ็นพระ_เซ็น เพิ่มไปอีกสามร้อยองค์ตอนตีสี่ถึงหกโมงครึ่งติดต่อกันสี่วัน_น๊อคเลยเจ็บคอ ปวดเหมื่อยตามร่างกายไข้ขึ้น_ต้องหยุดพักไม่รับโทรศัพท์ไม่พบใครเลยสาม วัน_งานที่เชียงใหม่และงานสวดอาจารย์ประหยัดวันสุดท้ายก็ไปไม่ได้_ทั้งๆที่ ตั้งใจไว้_เลยต้องให้ป้าแจง(เมีย)ไปแทน_การเซ็นชื่อแบบฉอฉิ่งเต็มๆทุกองค์บน สายฝนซึ่งผิวหยาบเป็นเรื่องยากมากๆ_ต้องใช้แรงกดมากกว่าปกติถึงสามเท่า_ต้อง เกร็งข้อนิ้วข้อแขนและไหล่มากจึงทำให้เกิดการอักเสบของกล้ามเนื้อและเส้น เอ็น_และอาจทำให้โรคกระดูกทับเส้นประสาทกลับมาอีกครั้ง_แต่ก็ไม่เป็นไร ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม_ผมจะไม่ปฎิเสธหรือแก้กรรมใดๆอีกแล้ว_ขอทุกคนอย่าได้ เป็นห่วง_ผมจะพยายามที่จะเซ็นพระฯ60ปีผมประมาณ1400องค์ให้เสร็จภายในสิ้น เดือนนี้หรืออย่างช้าจะไม่เกินวันที่5ตุลาคมเท่านั้น_หลังจากนั้นผมจะรักษา ตัวเอง_จะหยุดไม่เซ็นพระหลังสายฝนด้วยเครื่องอีกแล้วนะ_จึงขอแจ้งให้พวกที่ ยังไม่รีบนำมาส่งให้ผมภายในวันที่4ตุลาคม_ขอให้รีบจัดการเสียนะ_หากเกินจาก นี้ไปท่านจะได้รับเพียงเหรียญเปล่าๆไม่มีลายเซ็น_จนกว่าผมจะหายดีแล้วจึงจะ เซ็นให้อีกครั้ง_ผมคิดดีแล้วว่าจะต้องทนเพื่อจบกันตอนนี้ดีกว่าชะลอแล้วเจ็บ ไปเรื่อยๆอีกเป็นเดือนสองเดือน_งานอื่นๆผมก็มีมากมายที่จะต้องทำ_จึงตัดสิ้น ใจทุ่มสุดตัวให้จบด่วนที่สุด_จึงจะได้พักไปได้อีกยาว_อย่าห่วงผมขอบคุณทุก กำลังใจ_ผมเป็นนักสู้อยู่แล้วไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ_ยิ่งกำลังทำในสิ่งที่จะ เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นแก่ลูกศิษย์ลูกหาด้วยแล้ว_สู้ตายอยู่แล้ว_ขอให้ทุกคน สบายใจได้_โชคดีมีสุขกันทุกๆคนนะ_สวัสดี