หลวงพ่อเรื่อง ชินฺนปุตโต วัดใหม่พิณสุวรรณ จ.สุพรรณบุรี

หลวงพ่อเรื่อง วัดใหม่พินสุวรรณ ผม(หนึ่ง สมุทรสาคร) เชื่อว่าหลายๆท่านคงไม่คุ้น ส่วนมากก็น่าจะไม่รู้จักกันสักเท่าไหร่

คงเป็นเพราะประวัติอันบันทึกไว้ไม่มากนัก แต่สำหรับชาวสุพรรณแล้ว คงจะรู้จักหรือได้ยินชื่อของท่านกันเป็นอย่างดี

...ครั้งแรกที่ผมได้พบชื่อของท่าน ก็เพราะอ่านหนังสือของ หลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ซึ่งทำให้ผมได้ทราบว่า

ท่านหลวงพ่อเรื่องเป็นอาจารย์องค์หนึ่งของหลวงพ่อฤาษีฯ แต่ก็เท่านั้นเอง...

จนในวันหนึ่งผมได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่อยู่ อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี ได้พบกับน้าของเพื่อน และได้แบ่งตะกรุด

สายสุพรรณมาดอกหนึ่ง ก่อนกลับน้าของเพื่อนได้ส่งเหรียญสึกๆ..สึกมาก แค่เห็นรูปพระรางๆเท่านั้นให้ดู แล้วบอกว่า

นี้เหรียญหลวงพ่อเรื่อง วัดใหม่พินสุวรรณ ท่านมีเหรียญรุ่นเดียวปี2499 เหรียญนี้ คนพื้นที่ศรัทธามาก มีประสบการณ์สูง

ทั้งแคล้วคลาด คงกระพัน และเรื่องของงูพิษนั้นเด่นมาก เพราะงูจะอ้าปากไม่ขึ้น ไม่กัด มีประสบการณ์กันมาก

ผมก็ว่าเหรียญทำไมสึกเหลือเกิน น้าท่านก็ว่าส่วนมากก็จะเจอแต่เหรียญสึกๆ เพราะคนสมัยก่อนนิยมแขวนเหรียญของท่าน

หาเหรียญที่สมบูรณ์ยาก แต่เหรียญสึกๆแบบนี้ก็ยังหายากนะ ....ท่าทางน้าอยากจะให้ผมแบ่งไปใช้ แต่ผมเฉยๆเพราะไม่ชอบเหรียญไม่สวย

แต่หลังจากวันนั้น ผมกลับคิดถึงแต่เหรียญสึกๆ เหรียญนั้น กลับอยากได้ขึ้นมา เพราะกลับไปอ่านประวัติท่านอีกครั้ง

ท่านเป็นพระที่น่าศรัทธา และเหรียญก็มีประสบการณ์มาก แต่เหรียญนั้นก็มีผู้รับไปเสียแล้ว

วันนี้ผมจะขอรวบรวมประวัติของท่านที่มีกล่าวไว้ในที่ต่างๆเอามารวมไว้เพื่อเทอดเกียรติหลวงพ่อครับโดยหลักๆนำมาจาก

หนังสือต่างๆของหลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุงครับ...

หลวงพ่อเรื่อง วัดใหม่พิณสุวรรณ สุพรรณบุรี จากหนังสือนักเทศน์เก่าฉบับที่12โดยหลวงพ่อฤาษีฯ

     วันนั้น ก่อนที่จะไปเทศน์ให้เขาฟัง ก็เลยไปจังหวัดสุพรรณก่อน ไปหาหลวงพ่อเรื่อง โอ๊ะ...ท่านเก่งมาก เก่งรองจากหลวงพ่อปาน ท่านเป็นรุ่นน้องหลวงพ่อปาน สำหรับหลวงพ่อเรื่องนี้ ท่านมีอภินิหารแปลกๆเยอะ

อย่างคราวหนึ่งจะไปสร้างโบสถ์ที่ราชบุรี ก็มีงานวางศิลาฤกษ์ ของคนอื่นเขาจะต้องมีละคร มีลิเกกัน ส่วนของเรามีแต่หนังตะลุง ไอ้หนังตะลุงนี่ก็ไม่ได้ไปหงไปหาที่ไหนมาหรอก มันมาเล่นหาข้าวสารน่ะ เราจึงบอกว่า

"เออ...ดีล่ะ ! เอ็งมาเล่นที่นี่ก็แล้วกันวะ ข้าให้เอ็งคืนละ ๒๐ บาท แถมข้าวสารหนึ่งถัง"

"เอาอย่างนี้ก็แล้วกันครับหลวงพ่อ ผมขอแค่ข้าวสารคืนละถังก็พอ"

ข้าวสารตอนนั้นถังละ ๒๐ บาท ก็เป็นอันว่าตกลง หลวงพ่อเรื่องกับหลวงพ่อเล็กก็มาร่วมงานด้วย ก็ไม่มีอะไรกันมาก ท่านไปหาเสามาปักเล็กๆเข้า เป็นเขตสำหรับเป็นที่สร้างโบสถ์เท่านั้น

พอถึงกลางคืน ตามธรรมดาแล้ว เราจะมองเห็นดาวอยู่สูงและไกลมาก แต่ที่นั่นไม่เป็นอย่างนั้น ใครเข้ามาในเขตวัดจะมองเห็นดาวสูงแค่เสาที่ปักเป็นเขตสร้างโบสถ์เท่านั้น มองดูสุกสว่างมาก ถ้าเดินเข้าไปใกล้ๆเสา ดาวจะหายไปเลย ต้องถอยหลังออกไปประมาณสัก ๒ เมตร จึงจะมองเห็นได้เหมือนเดิม

ทีนี้แหละ...มึงก็มา กูก็มา ดูมั่งทำบุญมั่ง กลางวันคนมาเรื่อยๆ พอถึงกลางคืนคนเต็มเลย ดีกว่ามีลิเก ละคร เสียอีก เพราะเราไม่ต้องเหนื่อยเที่ยววิ่งเต้นเลี้ยงดูปูเสื่อให้เขา ค่าจ้างก็ไม่ต้องเสีย สู้มาดูดาวหยั่งงี้ไม่ได้ เรานอนสบายเลย

ปรากฏว่า มีงาน ๑๕ วัน ได้เงินสร้างโบสถ์ตั้ง ๕ แสนกว่า เป็นไง ? ไม่ต้องลงทุนอะไรมากเลย เสียค่าข้าวสารคืนละถังกับไม้ปักเป็นเขตอีก ๔ อัน ได้เงินมา ๕ แสนกว่า ในระหว่างที่มีงานก็มีการแจกพระด้วย

ทีนี้ ก็มีเจ้าพวกคริสเตียน มันเอาพระที่แจกไปลองกันหลังวัด ลองกันไปลองกันมา ยิงไม่ติดสักที ไอ้เราชักรำคาญ มันลองกันได้ทุกวัน เย็นวันหนึ่งจึงบอกกับหลวงพ่อเรื่องว่า

"หลวงพ่อครับ บรรจุอีกหน่อยเถอะครับ"

"ทำไมวะ...แค่นี้ก็พอแล้ว"

"ยังไม่พอครับหลวงพ่อ"

"ว๊ะ ! แล้วมึงจะเอายังไง"

"เอาให้มันยิงกระบอกแตกครับ"

ฮึ่ย...อย่าเลย"

"เอาเถอะครับ มันลองกันแบบนี้ต้องเอา"

"เอ้า งั้นคืนนี้มึงขนมาให้กู"

คืนนั้น เราก็ขนของไปให้ท่านปลุกเสกหมดเลย พอตอนเช้าจึงถามท่านว่า

"เสร็จหรือยังครับหลวงพ่อ"

ฮึ่ย...เสร็จแล้ว ขนออกไปแจกได้เลย"

มีเจ้าคริสเตียน ๒ คนพี่น้อง มันมาแต่เช้ายังไมได้กินข้าวกันเลยมั้ง พอมาถึงก็ถามว่า

"อย่างไหนที่ยิงไม่ออก"

มีนายแพทย์คนหนึ่งมาช่วยงานและนั่งอยู่ที่รับทำบุญด้วย จึงพูดว่า

"ทุกอย่างยิงไม่ออกหมด ยกเว้นอั๊ว" แกคงกลัวเจ้าสองตัวนั่นจะลองมั้ง จึงรีบบอกเสียก่อน

เจ้าสองคนนั่นก็เลยเอาพระไปองค์หนึ่ง พอไปถึงหลังวัดเอาปืนเล็กยิงไป ๒ ที ไม่ติด

เฮ้ย ! ไอ้ปืนเล็กนี่มันลูกเก่า ลองอีกที...ลูกซองดีกว่าลูกใหม่"

หนึ่งในสองคนนั่นบอก พอลั่นไกเช๊ะ เสียงดัง "โป้ง" สนั่นหวั่นไหวเลย เลือดแดง หน้าตาฉีกไปตามๆกัน

พอเสียงปืนลั่นโป้งหลังวัด หมอที่นั่งอยู่ด้วย ขยับตัวลุกขึ้นทันที

"ถ้ามันมาตามหาผม ก็บอกมันว่า ไม่รู้ผมไปไหนนะครับ" หมอไม่ยอมคัดเลือด ไม่ยอมอยู่รักษาแผล รีบเผ่นหายไปเลย มันจะได้เข็ด แต่ก่อนนั้นมันลองไปหมดไม่ว่าอะไร แม้แต่ใบเซียมซีมันก็ลอง เพราะเวลาทำพิธีพุทธาภิเษก ของทุกอย่างแม้แต่ใบเซียมซีก็ต้องนำเอาเข้าในพิธีหมดทุกอย่าง ที่หลวงพ่อเรื่องบรรจุใหม่นี้ ยิงนัดแรก นัดที่สองไม่ติด ถ้าลองนัดที่สามเป็นไม่ได้ จะเปลี่ยนปืนเป็นกระบอกใหม่ก็ตาม นัดที่สามกระบอกปืนจะแตกทันที ปรากฏว่า ได้ผล ตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครกล้าลองกันอีกเลย

แหม...ท่านเก่งหลายอย่าง ที่วัดท่านมีดาบกับหัวลิงใหญ่ เราเห็นเข้าจึงถามท่านว่า

"หลวงพ่อไปเอามาจากไหนครับ"

ข้าขุดได้น่ะ"

ก่อนที่ท่านจะไปขุด มีเทวดามาบอกว่า เป็นของเก่าของท่านสมัยที่เป็นนักรบ แล้วดาบนั้น มองดูเห็นเนื้อเหล็กเขียวปัด

"หลวงพ่อครับ แล้วมีดดาบ กับหัวลิงใหญ่นี่ มีความหมายอย่างไร"

"มึงอยากดูเรอะ ?...จะดูอะไรล่ะ"

"อยากดูฝนตกครับ"

ท่านบอกได้ๆ ลุกออกไปกลางแจ้งแกว่งดาบสองสามทีเท่านั้นเอง ฝนตั้งเค้ามามืดแล้วตกทันทีเลย

"เฮ้อ ! ...ไม่ใช่แค่ฝนตกอย่างเดียวนะ ให้ไฟไหม้ยังได้เลย จะทำอะไรได้ทุกอย่าง" ท่านว่ายังงั้น

"แล้วหัวลิงล่ะ หลวงพ่อ"

เฮ้ย ! หัวลิงนี่ต้องเอาไว้กลางคืน ใช้เฝ้าวัดได้"

พอมืด...ท่านก็เอาหัวลิงไปวางไว้กลางลานวัด ใช้ไม้เคาะที่หัวลิงดัง "โป๊กๆ" สามที

"ถ้าใครมา มึงกวดเขาเลยนะ แต่อย่าฆ่าเขานะ ไม่ว่าใครทั้งหมดแหละ เอาแค่กวดอย่างเดียวพอ"

ประมาณสัก ๒ ทุ่มกว่าๆ มีคนเดินผ่านเข้ามาในลานวัด มันเป็นลิงตัวใหญ่ๆนะ ขาวโพลนเลย มันวิ่งไล่กวดคนเขาจริงๆ เสียงคนวิ่งหนีกันเจี๊ยวจ๊าวๆ ไอ้เราก็นั่งดูอยู่ มองเห็นอย่างนั้นจริงๆ ไอ้คนนั้นไม่มีละ วิ่งพรวดพราดๆ เข้ากุฏิพระหายเงียบไปเลย

อีกอย่างหนึ่ง เวลามีงานมีการหรือวัดท่านทำท่าจะอด ท่านจะว่าคาถาบทหนึ่งทันที ได้ยินเสียงด่าโขมงโฉงเฉงๆ ด่าเหมือนชาวบ้านเขาด่ากันนั่นแหละ เอะอะมะเทิ่งอยู่คนเดียว

พอด่าแบบนั้นเดี๋ยวเดียวเท่านั้น โน่น ! มากันเป็นแถวเลย ทั้งหมู เห็ด เป็ด ไก่ มากันเป็นหาบๆเลย ข้าวสงข้าวสารมาหมด หาบเอามาให้เยอแยะ แต่ละรายก็มาจากบ้านไกลๆทั้งนั้น

"หลวงพ่อครับ ทำไมถึงต้องด่าอย่างนั้นด้วยครับ"

"อ้าว ก็คาถาเขาเป็นหยั่งงี้นี่"

เฮอะ ! คาถาแปลกๆ แบบนี้ก็มีด้วย ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของคาถา

"แล้วหลวงพ่อเรียนมาจากไหนครับ"

ฮึ ! ข้าเดินๆไปในป่าช้า มีคนเขาบอกข้า"

เสร็จกัน...แค่นี้ ! ไม่ต้องถามอะไรกันมาก

วันที่จะไปเทศน์ที่อำเภอเสนา เราก็ขนชาอย่างดีที่สุดไปถวายท่าน คุยไปคุยมาพอได้เวลาเราก็จะลาท่านกลับ ท่านจึงหันไปสั่งลูกศิษย์ของท่านว่า “เฮ้ย ไอ้เล็กมึงเข้าไปหยิบชาให้ท่านมหาซัก4ห่อเถอะวะ แล้วเดินให้ดีๆล่ะเดี๋ยวจะเหยียบแก้วของกูแตก”

เอ...เราเอาชาอย่างดีไปถวายท่านแต่ท่านกลับให้ชาเราอีกทั้งๆที่เราก็ไม่ฉันชา ไอ้ชาที่ท่านให้รึก็โกโรโกโส เป็นชาตราปั้นธรรมดาๆนั่นเอง ถ้าลองแบบนี้ละก็ ท่านให้หวยแหงๆเลย

พอดีตอนนั้น มียายคนหนึ่งแกเข้าไปขอหวย “หลวงพ่อเจ้าคะ วันนี้จะให้กัณฑ์อะไร คาถาพันกัณฑ์ไหนเจ้าคะ”

หลวงพ่อเรื่องท่านก็นิ่งเฉย ยายคนนั้นแกขออยู่หลายครั้ง เราจึงบอกว่า “โยม...หลวงพ่อท่านให้แล้วหละ ชาสี่ห่อนี่ แล้วก็มีแก้ว มันก็980” ยายคนนั้นแกคงไม่เชื่อจึงพูดขอซ้ำอยู่อย่างนั้นแหละ ท่านฟังๆคงชักรำคาญจึงให้กัณฑ์มหาพรว่า “อีดอกทอง!...เขาพูดแล้วมึงไม่ฟัง เดี๋ยวพ่อเอาเสากระทุ้งแม่มันเสียหรอก”

เท่านั้นเอง...ยายคนนั้นร้องไห้โฮลงเรือไปเลย “แม่เป็นอะไรไปล่ะ” นางลูกสาวที่มาด้วยกันร้องถาม พอดีเราจะลงเรือกลับเหมือนกัน จึงเรียกลูกสาวแกเข้ามาบอก “อีหนู...แกมานี่ หลวงพ่อท่านบอกให้แล้วนะ980 แต่แม่เอ็งไม่ยอมฟัง สงสัยแม่เอ็งไม่มีลาภแน่ เอ็งเป็นคนเอาไปเล่นก็แล้วกัน”

พอนั่งเรือมาถึงอำเภอเสนา ก็ขึ้นไปเทศน์ แค่10นาทีเท่านั้น แล้วก็คุยกันคุยไปคุยมาได้พักหนึ่ง เจ้าปลัดอำเภอตัวดีก็ลุกขึ้น “หลวงพี่ครับ สงสารหลานๆที่บ้านมั่งเถอะครับ”

“อะไรวะ”ชักงง!ไม่รู้ว่ามันจะมาไม้ไหนกันแน่ “ลูกผมมันยังเล็กๆอยู่ เงินเดือนผมมันก็น้อย” “แล้วทำไม” “ขอหวย” แหม…ไอ้ระยำ นึกว่าจะพูดเรื่องอะไร ที่แท้ก็ขอหวย จึงหันไปถามนายอำเภอกับพวกนายตำรวจว่า “ข้าราชการเล่นหวยได้ไหม”

“ไม่ได้ครับ มันผิดกฏหมาย”นายตำรวจตอบ

“แต่ให้เมียเล่นได้ครับ”นายอำเภอรีบเสริมทันที ชะ!ไอ้พวกนี้มันครอกเดียวกันจริงๆ มันเล่นไม่ได้แต่บอกให้เมียเล่นได้...ระยำ

“เฮอะ...พวกมึงหากินด้วยกัน นี่หว่าเนี่ย เออ...เอาหยั่งงี้ก็แล้วกันนะ หวยน่ะ! ข้าไม่มีหรอก แต่ว่าวันนี้ ข้าไปวัดใหม่พินสุวรรณมา หลวงพ่อเรื่องท่านว่าอย่างงี้...ท่านใช้ให้คนของท่านเข้าไปหยิบชามาให้ข้า4ห่อ แล้วระวังให้ดีนะจะไปเหยียบแก้วของท่านแตกล่ะ...มึงคิดได้ก็ได้ถ้าคิดไม่ได้ก็แล้วไปเรื่องของมึง”

โอ๊ะ!พอบอกเท่านั้นแหละ มันไม่ได้ลาเราเลย พรึ้บพรับๆ ไปกันไม่เหลือเลย ปล่อยให้เรานั่งจ๋อง ไอ้เราก็นึกว่า...เอ...ไอ้พวกนี้มันเป็นยังไงของมันวะไม่มีมารยาทเลย..ปล่อยเรานั่งจ๋ออยู่คนเดียว

ซักพักนึงเห็นจะได้ เห็นภารโรงวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาบอก

“หลวงพ่อครับ นายอำเภอสั่งให้ผมเอาเรือยนต์ไปส่งหลวงพ่อให้ถึงวัดเลยครับ ท่านถึงบ้านแล้วจึงนึกขึ้นมาได้ แต่ตอนนี้ท่านไปกรุงเทพแล้วครับ”

แหมไอ้พวกนี้มันระยำ...พอได้หวยแล้วพากันเปิดแน่บเลย พระเจ้าลืมหมด ไม่มีใครอยู่สักคน ห้อแน่บเข้ากรุงเทพกันหมดเลย ปรากฏว่า...คราวนั้น เจ้ามือในกรุงเทพจ่ายไป3ล้านกว่า

นี่!มันเป็นยังงั้น หลวงพ่อเรื่องท่านให้ชัด แต่ยายคนนั้นแกไม่มีลาภเอง เข้าใจว่าเจ้าพวกระยำนี่คงจะมีลาภมากกว่าท่านถึงได้ให้มา เมื่อพบท่านอีก

“เป็นไง...เชาถูกกันเยอะไหม” “ถูกกันเยอะครับ” “แล้วบอกเชายังไงล่ะ” “ผมก็บอกตามที่หลวงพ่อพูดมานั่นแหละครับ ออกหรือไม่ออกก็ช่าง แล้วเขามาหาหลวงพ่อกันมั่งหรือเปล่าละครับ” “มันมาน่ะสิกูถึงได้ถามมึง”  ซวยเลยเรา...เจ้าพวกนั้นพอมันถูกแล้วจึงได้นึกขึ้นได้ ว่าเอามาจากหลวงพ่อเรื่องวัดใหม่พินสุวรรณ จึงเอาเงินมาถวายท่านเยอะแยะ ท่านจึงเอาเงินที่ได้ไปสร้างวัด

เสียดาย...ที่ตอนนี้ท่านตายเสียแล้ว...

เรื่องต่อไปตัดตอนมาจากหนังสืออ่านเล่น เล่มที่13(โดยหลวงพ่อฤาษีฯ)

ทีนี้สำหรับบ้าน คุณเฉลิม คงทอง เธอก็มาร่วมปฏิบัติ คณะพรรคพวกเธอก็มา แล้วต่อมาอีกปีหนึ่งหลวงปู่ก็นิมนต์ หลวงพ่อเรื่อง วัดใหม่พิณสุวรรณ จังหวัดสุพรรณบุรี หลวงพ่อเล็ก เกสโร วัดบางนมโค อยู่วัดเดียวกัน แล้วก็ อาจารย์เจริญ อาจารย์เจริญนี่อยู่ทาง บางกระทิง และหลวงปู่ ก็ไปปักเสาเขตจะสร้างอุโบสถ กลางคืนก็เห็นจะเป็นเหตุอัศจรรย์ คนที่อยู่ไกล ๆ เห็นเป็นดาวดวงใหญ่ลอยอยู่สูง ๔ ดวง ดวงใหญ่มาก แสงสว่างมาก

ทุกคนก็พากันมาดูดวงดาว แสงสว่าง เข้ามาใกล้ ๆ จะเห็นดวงดาวนั้นสว่างปักอยู่บนยอดเสา เสาที่ปัก ๔ เสา เป็นเสาเขต อย่างนั้น ท่านจัดงานประเภทนั้นอยู่ ๑๕ วัน เพื่อรวบรวมสตางค์สร้างพระอุโบสถ ไม่มีลิเก ไม่มีละคร ก็พอดีมีหนังตะลุงโรงหนึ่ง เขามาอาสาเล่น เพียงแค่ขอข้าวสารวันละถัง ชาวบ้านก็เลยให้สตางค์ ข้าวสาร ๑ ถัง ชาวบ้านก็ช่วยให้เงินอีกวันละ ๒๐ บาท เวลานั้น ๒๐ บาท

ก็มีค่ามาก เขาก็เล่นให้ทุกคืน แต่คนที่มานั้นไม่ได้สนใจหนังตะลุง ทุกคนก็ไปที่เขตเสาที่ปัก ไปดูดวงดาว ถ้าเข้าไปติดเสา ดาวหาย ห่างออกมาสักวาหนึ่ง ก็จะเห็นดาวดวงใหญ่ ลอยอยู่บนยอดเสา และสว่างไสวมาก เป็นอันว่า ทุก ๆ คืนมีคนมาก คุณป้าเจ้าคะ หลวงปู่ท่านบอกว่า ที่เป็นอย่างนั้นไม่ใช่อานุภาพของท่าน แต่ว่าสำหรับองค์อื่นก็ไม่ทราบเหมือนกัน

อาจจะเป็นอานุภาพของหลวงพ่อเรื่องก็ได้ หลวงพ่อเรื่องนี่ท่านเก่งมาก เป็นพระรุ่นน้องของหลวงพ่อปาน มีวิชาอาคมดีมาก กรรมฐานก็ดีมาก มีความเป็นทิพย์ของจิตอย่างประเสริฐ สำหรับหลวงพ่อเล็ก เกสโร เป็นพระรุ่นน้องของหลวงพ่อปานก็เก่งเช่นเดียวกัน อาจารย์เจริญนั้นก็เป็นพระที่มีวิชาอาคมมาก แต่หลวงปู่ท่านบอกว่า ตัวท่านเอง ท่านไม่มีอะไร ท่านมีแต่เพียงว่า

เคยเจริญกรรมฐานกับหลวงพ่อปานมา ก็ไม่ได้อะไรมากมาย ทำเบื้องต้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น แต่ว่าการที่มีดวงดาวเกิดขึ้นมาอย่างนั้น เห็นจะเป็นอำนาจ พุทธานุภาพ ธัมมานุภาพ สังฆานุภาพ และเทวานุภาพ หรือครูบาอาจารย์ช่วย ในเมื่ออานุภาพอย่างนั้นเกิดขึ้น พวกบรรดาคริสต์ทั้งหลายก็เห็นอัศจรรย์ เกิดเคารพพระพุทธศาสนามากขึ้น

เรื่องต่อไปนี้ตัดตอนมาจากเรื่องหวยร้อนๆมาแล้วจ้า โดยหลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุน(ศิษย์หลวงพ่อฤาษีฯ)

...หลวงพ่อบอกว่า พระที่ท่านรู้หวยจริง ๆ มีถมไป เช่น หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่อเรื่อง วัดใหม่พิณสุวรรณ หลวงพ่อเขียน วัดสำนักขุนเณร เป็นต้น ท่านทั้งหลายเหล่านี้ ใช้ทิพยจักขุญาณรู้วาระบุญของคน ว่าคนนี้บุญจะให้ผลท่านจึงให้ ไม่ใช่ให้ส่งเดช การให้ก็มีทั้งการให้ตรง ๆ และใบ้เป็นปริศนาให้ไปคิดเอาเองหลวงพ่อจงและหลวงพ่อเรื่องนั้น ทั้งให้ตรง ๆ และใบ้เป็นปริศนา หลวงพ่อเขียน ท่านเขียนให้ตรง ๆ เลย เคยให้หลวงพ่อมา ๒๐ งวดติดกัน ตั้งแต่รางวัลที่ ๑ ถึงเลขท้าย ๒ ตัว ไม่มีพลาดซักตัวเดียว แต่ท่านห้ามเล่น อยากพิสูจน์ดีนักให้เอาไปดูเฉย ๆ ถ้าอยากได้ไปเล่น งวดต่อไปค่อยไปเอา จนป่านนี้หลวงพ่อยังไม่ได้ไปเอาเลย...!

....กล่าวสำหรับพระเครื่องของหลวงพ่อเรื่องนั้น ก็มีอยู่หลายแบบหลายอย่าง แต่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย แต่ก็เคยมีการรวบรวมไว้ในหนังสือ ลานโพธิ์ หนังสือพระเครื่องเมืองสุพรรณ โดยท่านอ.มนัส โอภากุล 

แต่ที่จะรู้จักกันมากหน่อยก็คงเป็นเหรียญรุ่นแรก พ.ศ. 2499 ผมเองได้นำภาพพระลีลาเนื้อแร่เขาเขียว และเหรียญรุ่นแรก(สภาพใช้) มาลงประกอบไว้ครับ