หัวข้อ: ประวัติ พระอาจารย์จันทร์เพ็ญ ขันติโก วัดป่าวิปัสสนาทรงธรรม

พระอาจารย์จันทร์เพ็ญ  ขันติโก

วัดป่าวิปัสสนาทรงธรรม บ.หนองเซียงซุย ต.ป่าหวายนั่ง อ.บ้านฝาง จ.ขอนแก่น

พระวิปัสสนาจารย์ พระนักพัฒนา พระผู้มีแต่ให้

   พระอาจารย์จันทร์เพ็ญ ขันติโก เกิดเมื่อวันที่ 15 ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 พ.ศ. 2503 อายุ 50 พรรษา 26

อุปสมบทเมื่ออายุ 24 ปี วันที่ 7 กรกฏาคม พ.ศ.2527 ที่ วัดเกาะแก้ว ต.หนองบัว อ.บ้านฝาง จ.ขอนแก่น

พระครูญาณสารโกวิท อดีตเจ้าคณะอำเภอบ้านฝาง เป็นพระอุปัชฌาย์

   หลังจากบวชแล้วญาติโยมได้นิมนต์ให้ท่านไปจำพรรษาที่วัดบ้านหนองบัวเงิน อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี

แต่ท่านได้ตั้งปณิธานไว้ก่อนบวชว่าจะธุดงค์เพื่อเจริญภาวนาตามแนวทางสายพระป่า วิปัสสนากรรมฐาน

ท่านได้ออกธุดงค์ไปเรื่อยๆจนถึงประเทศลาว เรียนวิชากรรมฐานกับหลวงปู่จอมมณี ประเทศลาว อยู่ 28 วัน

หลวงปู่บอกว่า ให้ไปที่จังหวัดเลยเด้อไปหาหลวงปู่ชอบ ฐานสโม ท่านเก่งเรื่องกรรมฐาน ไปแล้วเจ้าจะได้

กระจ่างแจ้งเห็นจริงในสิ่งที่ประสงค์ หลังจากนั้น ท่านก็เดินทางไปกราบรับฟังธรรมกับหลวงปู่ชอบ ฐานสโม และหลวงปู่ได้เทศน์เรื่อง ไตรสรณคมน์หรือศีล 5  ซึ่งดูเผินๆ เหมือนเป็นหญ้าปากคอก แต่ท่านว่านี่แหละคือ รากฐานของการบำเพ็ญเพียรภาวนาถ้าไม่มีฐานไม่มีศีลรองรับ ก็ยากจะดำเนินความเพียรได้ เพราะ อาทิ สีลํ ปติฎฺฐา จ กลฺยาณญฺจ มาตฺกํ  ปมุขํ สพฺพธมฺมานํ ตสฺมา สีลํ วิโสธเย
ศีลเป็นที่พึ่งเบื้องต้น เป็นมารดาของกัลยาณธรรมทั้งหลาย
เป็นประมุขของธรรมทั่วไป เพราะฉะนั้นความชำระศีลให้บริสุทธิ์ หลวงปู่จะเทศน์ เป็นวลีสั้นๆ ประโยค

สั้นๆ แต่ก็เป็นธรรมที่ลึกซึ้ง ถ้าปฏิบัติได้ ปฏิบัติจริง ปฏิบัติถูก ปฏิบัติตรง ปฏิบัติชอบ และพิจารณาได้ พิจารณาจริง พิจารณาถูก พิจารณาตรง พิจารณาชอบ...แน่นอน มรรคผลนั้นคงอยู่แค่เอื้อมนั่นเอง
เทศน์ที่สั้นที่สุด วาง พิจารณาตน วางตัวเจ้าของ จิตตะในอิทธิบาท 5 เอาใจใส่
มรณานุสฺสติ ให้พิจารณาความตาย... นั่งก็ตาย นอนก็ตาย ยืนก็ตาย เดินก็ตาย

   หลังจากรับฟังธรรมกับหลวงปู่ชอบ ฐานสโม แล้วท่านก็ได้ธุดงค์ไปทั่วประเทศไทย เพื่อหาคำตอบว่า

คนเราเกิดมาทำไม เกิดมาเมื่อไร ตายแล้วไปไหน จะเกิดอีกหรือไม่ ถ้าเกิดอีกจะเกิดอีกกี่ชาติ เดินธุดงค์

กว่า 14 ปี จนได้พบกับพระครูปภัศรคุณ (หลวงปู่ญาท่าน)  วัดป่าสามัคคีศิริพัฒนา ต.โพธิ์ชัย อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู ศิษย์พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ความสงสัยเหล่านั้นจึงหมดลง ด้วยคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ สายกรรมฐาน ท่านจึงได้มุ่งปฏิบัติกรรมฐานเรื่อยมา จนได้มาจำพรรษาที่วัดเขาช่องชาด

อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี เป็นที่สงบและเหมาะที่จะวิปัสสนากรรมฐาน เมื่อได้อยู่ที่นี่แล้วท่านก็ได้เห็นความเดือนร้อนของชาวบ้านที่ต้องขึ้นเขามาเพื่อถวายภัตตาหาร และเดินทางผ่านเขาช่องชาดที่เป็นถนน

ลูกรัง ท่านจึงดำริให้ชาวบ้านร่วมกันสร้างถนนข้ามเขาช่องชาดระยะทาง 3 กิโลเมตร โดยศิษยานุศิษย์ได้

ร่วมกันบริจาคทรัพย์เพื่อก่อสร้างถนนจนแล้วเสร็จ หลังจากสร้างถนนเสร็จแล้ว พระอุปัชฌาย์ได้ให้ท่าน

เปิดศูนย์วิปัสสนากรรมฐานในเขตอำเภอบ้านฝาง ในปีพ.ศ.2541 ท่านก็ได้มาตามคำบอกของพระอุปัชฌาย์

และได้มาปักกรดที่ป่าช้าบ้านหนองเซียงซุย และเกิดนิมิตว่าที่นี่แหละเหมาะแก่การวิปัสสนากรรมฐาน

จึงได้สร้างวัดขึ้นมาเป็นวัดป่าวิปัสสนาทรงธรรม ในปัจจุบัน

ขอบคุณครับ